187 – One Eight Seven (1997)

Regie: Kevin Reynolds | 119 minuten | drama, thriller | Acteurs: Samuel L. Jackson, John Heard, Kelly Rowan, Clifton Collins Jr., Karina Arroyave, Lobo Sebastian, Jonah Rooney, Tony Plana, Jack Kehler, Demitrius Navarro, Ebony Monique Solomon, Yannis Bogris, Dominic Hoffman, Martha Velez, Method Man

Kun je een film met een nogal uitgekauwd verhaal en dito thema nog wel interessant maken, kortom je onderscheiden van de rest? Wel als je Samuel. L. Jackson heet en je jezelf ruimschoots bewezen hebt als acteur. Het dunne verhaaltje over jeugdbendes die het leven van leerlingen en leraren op school zuur maken en de getormenteerde leraar die gewoon zijn vak wil uitoefenen leverde al veel actiefilms op. In feite is 187 dat ook, maar het enorm sterke acteerwerk en de loodzware sfeer tillen de prent boven de middelmaat uit.

De grote troef van de prent is Jackson’s fenomenale acteerwerk. In een rol die we niet van hem gewend zijn, speelt Jackson de rol van een depressieve leraar die geen enkel plezier in zijn werk meer vindt. Nadat hij in de rug is gestoken en een lange revallidatie achter de rug heeft, besluit docent Trevor Garfield (Samuel L. Jackson) om opnieuw te beginnen op een andere school. Maar ook op zijn nieuwe werkplek kan Garfield niet ontsnappen aan het geweld en de jeugdcriminaliteit. Uiteindelijk besluit de leraar het recht in eigen hand te nemen. Een wraakfilm dus. Zoals gezegd is het verhaaltje erg slap en een soort kopie van eerdere high school films. Het enige noemenswaardige feitje is dat het verhaal gebaseerd is op een boek van een ex-leraar.

Waar de film wel redelijk in overtuigd, is in het neerzetten van de personages. Met name Jackson is imponerend en speelt zeer ingetogen. Het wordt snel duidelijk dat deze acteur in feite de complete film draagt, want de rest van de cast weet niet altijd goed wat ze aan moeten met hun stereotype rollen. Hun spel is niet slecht, maar weet niet echt op te vallen tussen het intense acteerwerk van de hoofdrolspeler. John Heard weet nog enigzins iets te maken van zijn rol als perverse leraar die de grens tussen goed en kwaad heeft overschreden. Naast Heard valt Clifton Collins Jr. op als Latino-bendeleider, ondanks het vrij clichématige eendimensionale personage weet Collins Jr. toch een charismatische invulling aan zijn karakter te geven.

De sfeer van de prent speelt ook een zeer belangrijke rol. Donkere tinten, grauwe close-ups en sobere muziek versterken de zwartgallige, desolate ‘feel’ van deze productie. In deze film is dan ook geen ruimte voor humor, of een bevrijdend luchtige scene. De kijker wordt meegezogen in de neerwaartse spiraal van ongeluk zoals de hoofdpersoon die meemaakt. De sfeer is grimmig, donker en ongemakkelijk en valt het best te vergelijken met die van de wraakfilm ‘8 mm’. Het knappe van deze aanpak is dat je als kijker betrokken blijft bij de belevenissen van Garfield, ondanks de ongeloofwaardigheid van het verhaal.

Uiteindelijk is ‘187’, de politiecode voor moord, een one man show geworden. Jackson is de bindende factor van deze prent, die zonder een bekwaam acteur verzandde in een doorsnee actiefilm.

Frank v.d. Ven