28 Weeks Later (2007)
Regie: Juan Carlos Fresnadillo | 95 minuten | drama, horror, thriller, science fiction | Acteurs: Robert Carlyle, Catherine McCormack, Rose Byrne, Jeremy Renner, Mackintosh Muggleton, Imogen Poots, Harold Perrineau, Amanda Walker, Shahid Ahmed, Garfield Morgan, Emily Beecham, Beans El-Balawi, Meghan Popiel, Idris Elba, Stewart Alexander, Philip Bulcock, Chris Ryman, Tristan Tait, William Meredith, Matt Reeves, Thomas Garvey, Tom Bodell, Andrew Byron, Sarah Finigan, Roderic Culver, Maeve Ryan, Ed Coleman, Karen Meagher, Amanda Lawrence, Simon Delaney, Drew Rhys-Williams, Raymond Waring, Kish Sharma, Jane Thorne
In 2002 scoorde regisseur Danny Boyle hoge ogen met zijn verfilming van Alex Garlands boek ’28 Days Later’. De rauwe film over een levensgevaarlijk virus dat mensen verandert in mensverslindende monsters hakte er stevig in en kreeg van het prestigieuze filmblad Empire de Beste Film award. Boyle en Garland hadden reeds eerder samengewerkt bij ‘The Beach’ en herhaalden hun succesvolle samenwerking nog eens bij ‘Sunshine’ in 2007. Ook bij het vervolg op de horrorhit, ’28 Weeks Later’ getiteld, verleenden zij hun medewerking, als executive producers. Voor de regie van ’28 Weeks Later’, dat om onverklaarbare redenen de Nederlandse bioscopen niet haalde, werd de Spaanse cineast/scenarioschrijver Juan Carlos Fresnadillo aangetrokken. Een risico? Welnee, de Spanjaard had zo’n tien jaar eerder reeds bewezen een begenadigd filmmaker te zijn met zijn korte debuutfilm ‘Esposados’. Hiervoor mocht hij zelfs een Oscar in ontvangst nemen. Ook het in 2003 in de Nederlandse bioscoop verschenen ‘Intacto’ bleek een prima film, hoewel het commerciële succes uitbleef. Met ’28 Weeks Later’ zette de Spaanse filmmaker zich definitief op de kaart, de film is als een ijzingwekkende, nagelbijtende, handen-voor-je-ogen achtbaanrit, waarbij je de zak chips of popcorn wel in de kast kunt laten liggen, want daar kom je toch niet aan toe.
Zoals de titel al zegt speelt het verhaal zich 28 weken, ruim een half jaar na de eerste infectie, getoond in ’28 Days Later’ af. Groot Brittannië is inmiddels bezet door Amerikanen, die alles onder controle lijken te hebben. Het lichaam van de laatste geïnfecteerde is al weken geleden geborgen en langzaam druppelen de bewoners, die in het buitenland verbleven tijdens de ramp, weer binnen. In een kort en heftig stukje aan het begin van de film zien we nog wel even wat er ergens gedurende die 28 weken rondom echtpaar Alice (Catherine McCormack) en Don (Robert Carlyle) gebeurde, hetgeen nodig is voor de verdere opbouw van de film. Andy (Mackintosh Muggleton) van twaalf en zijn zeventienjarige zus Tammy (Imogen Poots) worden na hun verlengde schoolreis in Spanje herenigd met vader Don en moeten het sterven van hun moeder zien te verwerken. De veiligheidseisen en controles van het Amerikaanse leger zorgen voor een bizar post- apocalyptisch gevoel, dat heel ver van je bed staat, maar waarin je je toch onmiddellijk kunt verplaatsen. Wanneer er toch een geïnfecteerde overlevende gevonden wordt, moeten de gevluchte Andy en Tammy zien te overleven. Hierin worden ze bijgestaan door legerdokter Scarlett (Rose Byrne) en scherpschutter Doyle (Jeremy Renner). De film is opgenomen in de bekende handheld stijl, waartegen je wel moet kunnen.
De beelden van een compleet verlaten Londen zijn griezelig en de spanning blijft gedurende de hele film voelbaar, zonder dat er vertrouwd wordt op goedkope horroreffecten. Waar Fresnadillo goed aan gedaan heeft is de sfeer van de eerste film in tact te laten. Ook de score van John Murphy is weer uitmuntend, evenals in ’28 Days Later’. De inmenging van de Amerikanen in de plot had heel goed een misplaatste keuze kunnen zijn, maar gelukkig voelt de film nergens als een Amerikaanse remake, maar is een prima opvolger voor wie aan ’28 Days Later’ niet genoeg heeft. Heb je genoten van de film uit 2002 dan moet je ’28 Weeks Later’ zeker bekijken.
Monica Meijer
Waardering: 4