44 Minutes: The North Hollywood Shootout (2003)
Regie: Yves Simoneau | 85 minuten | actie, drama, misdaad | Acteurs: Michael Madsen, Ron Livingston, Ray Baker, Douglas Spain, Andrew Bryniarski, Oleg Taktarov, Clare Carey, Alex Meneses, Dale Dye, Katrina Law, J.E. Freeman, Mario Van Peebles, Jullian Dulce Vida, Gail Monian, JoNell Kennedy
“Negentig procent van de agenten gebruikt geen enkele keer tijdens zijn carrière zijn wapen”, aldus het personage van Michael Madsen in de film ’44 Minutes: The North Hollywood Shootout’. Die enkele keer dat politieagenten hun wapens trekken kan het er heftig aan toe gaan. Zoals op vrijdag 28 februari 1997, wanneer twee zwaarbewapende overvallers proberen de Bank of America in Noord-Hollywood te beroven. Zodra ze er met hun buit vandoor willen gaan, ontdekken ze dat de bank omsingeld is door politieagenten. De criminelen, bewapend met AK-47 machinegeweren en van nek tot enkels gehuld in kogelvrij materiaal, besluiten er in het wilde weg op los te schieten. Deze ‘shootout’, waarin wonder boven wonder geen doden vielen, duurde exact 44 minuten.
Deze gebeurtenis staat bij vele burgers, en vooral bij vele politieagenten van de LAPD, in het geheugen gegrift, als ‘de dag dat wilskracht vuurkracht overwon’. De ongeveer vijftig politieagenten konden met hun pistolen en andere kleine wapens aanvankelijk namelijk weinig uithalen tegen de zwaarbewapende bandieten. Meer dan 1500 kogels vlogen de lucht in, twaalf politiemensen en acht burgers raakten gewond. De overvallers konden pas gepakt worden nadat het SWAT-team op de plek des onheils gearriveerd was. Het gehele vuurgevecht was live te volgen op televisie en radio. De enige die het niet heeft overleefd was een van de overvallers.
Fox Film Corporation zag in dit vuurgevecht een film en produceerde deze voor hun eigen tv-zender FX. Voor een tv-film is ’44 Minutes’ heel aardig gelukt. Het idee van een ‘real-time’ shootout werkt uitstekend. Bovendien werd – volgens de makers – het verhaal zoveel mogelijk naar de realiteit ingevuld. Zo vindt een en ander plaats op de daadwerkelijke locatie van het vuurgevecht. Voor de cast werden aansprekende namen als Michael Madsen (‘Reservoir Dogs’, ‘Kill Bill’), Ron Livingston (‘Band of Brothers’) en Mario van Peebles (‘New Jack City’) aangetrokken. Jammer is alleen dat hun personages niet genoeg worden uitgediept. Ook al wordt er van alledrie de hoofdpersonen iets van een achtergrond getoond of verteld, toch weet je te weinig van ze om daadwerkelijk mee te leven. De makers vonden het wapengeweld blijkbaar iets belangrijker dan karakterontwikkeling.
Er is namelijk best tijd om de personages wat meer uit te diepen; de film duurt slechts 85 minuten. Die bestaan, naast de 44 minuten durende shootout, uit wat korte achtergrondverhalen van de drie belangrijkste personages en op documentaire-achtige wijze gefilmde interviews met spilfiguren. Die ‘interviews’ verhogen wellicht het ‘waar-gebeurdgehalte’, maar de timing ervan (tussen de actiescènes door) doet afbreuk aan de opbouw van de spanning. De onderliggende moraal van de film – dat het belachelijk is dat elke idioot in de Verenigde Staten aan wapens kan komen – laten regisseur Yves Simoneau en scenarist Tim Metcalf bij vlagen bovendrijven. Dat komt wat geforceerd over. Over dergelijke thema’s kan een film op zich gemaakt worden (zie ‘Bowling for Columbine’). De makers van ’44 Minutes’ willen teveel tegelijk en dat komt wat rommelig over.
Desondanks is ’44 Minutes’ een aardige film geworden, waarin de moed van de LAPD naar voren komt. Maar het maakt ook op een pijnlijke manier duidelijk dat de politie niet altijd even sterk staat. Liefhebbers van politiefilms, vuurgevechten en waargebeurde verhalen komen zeker aan hun trekken.
Patricia Smagge