.45 (2006)

Regie: Gary Lennon | 101 minuten | drama, komedie, misdaad | Acteurs: Milla Jovovich, Stephen Dorff, Angus Macfadyen, Aisha Tyler, Sarah Strange, Vincent Laresca, Tony Munch, Kay Hawtrey, John Robinson, Tim Eddis, Hardee T. Lineham, Dawn Greenhalgh, Nola Augustson, John Gordon, Shawn Campbell, Robin Brûlé, Suresh John, Conrad Bergschneider

Soms is het enorm fascinerend om een trein te zien ontsporen. Hoe zou het er van binnenuit zien? Vliegen de passagiers alle kanten op? Hoe is de blik van de machinist als hij de controle over het metalen monster verliest en hoe vergaat het de slachtoffers na afloop van het ongeluk? Zijn de overlevers getraumatiseerd of alleen maar blij dat ze eindelijk eens een stoer gespreksonderwerp hebben tijdens de verplichte familie-uitjes? Gary Lennon blikte met ‘.45’ een ontspoord treinongeluk in dat minstens zo fascinerend als gruwelijk is. Je wilt je hoofd wegdraaien, maar kunt het niet.

In ‘.45′ draait het om Kat (Jovovich), een vrij ordinaire straatmeid met een ruig leven. De jonge vrouw heeft een relatie met buurtcrimineel Big Al (Mcfadyen). Het lijkt een raadsel wat Kat in Al ziet, want de forsgebouwde gangster blijkt een vervelend mannetje met racistische denkbeelden te zijn. Ook is de crimineel gezegend met losse handjes en een te verwaarlozen Intelligentie Quotient. Kat heeft zo haar redenen om het desondanks uit te houden bij de stikjaloerse lobbes, want “Hij heeft een grote!” Als Al in een dronken bui zijn vriendin bijna doodslaat, is de maat vol. Kat wil bij hem weg. Met de hulp van een lesbische vriendin, Al’s oude vriend Reilly (Dorff) en een maatschappelijk werkster probeert de mishandelde vrouw aan haar oude leventje te ontsnappen. Het blijkt dat Kat een eigen agenda heeft.

Regisseur Lennon is de machinist van dit tripje, maar veel controle over zijn 101 minuten durende reis heeft hij niet. ‘.45’ weet nooit wat het wil zijn. Een botte komedie, een spannende thriller of een hippe misdaadfilm: Lennon weet het ook niet. Alleen Mcfayden lijkt te weten waar hij mee bezig is en zet Big Al neer als een dino uit een verloren tijdperk. Met rollende ogen, een fout staartje in de nek, te strakke truitjes en een prehistorisch leren jack is de gangster niet van deze tijd. In een verloren gewaande aflevering van ‘The A-Team’ zou Big Al prima passen, maar in de tegenwoordige tijd valt het cartooneseke personage compleet uit de toon. Dus toch maar lachen om Al dus? Nee dat ook weer niet, want halverwege de film verandert de sfeer ineens. Lennon besluit dat hij geen platte sekskomedie met misdaadelementen wil maken, maar liever een sociaal bewogen epos over slachtoffers van huiselijk geweld.

In een snoeiharde scène waarin Kat genadeloos wordt geslagen door een schuimbekkende Al slaat de cheesy ambiance ineens om. Komedie wordt drama. Maar kun je je meevoelen met cartooneske figuren? Als de grimmige ambiance later plaatsmaakt voor quasi-grappige thrillerpassages is de balans zoek. ‘.45’ is een cinematografische identiteitscrisis. Om nog enigzins een rode draad te gebruiken, zijn er korte close ups te zien waarin de (familie en vrienden van de) hoofdpersonages hun visie geven op het verhaal. Vaak levert dat nietszeggende praatjes op die worden afgerond met een puberale seksgrap. De humor is zeer bedenkelijk. Niet zozeer vanwege de inhoud, maar meer vanwege het uitleggerige toontje waarmee de acteurs zich bedienen. Elke kwinkslag wordt tot op het bot ontleed, zodat zelfs kleuters de clou niet kunnen missen.

Hoewel ‘.45’ een mislukte film is, is het toch een fascinerend schouwspel geworden. Hoe heeft de cast op de set gestaan en wat deed ze besluiten om mee te doen aan het warrige werkje van Lennon? Groepskorting misschien? Heb je zin een een aparte film dan is ‘.45’ misschien het overwegen waard. Zorg er wel voor dat je een enkeltje neemt, want een retourtje is enkel weggelegd voor die hard masochisten.

Frank v.d. Ven