8 Femmes (2002)

Regie: François Ozon | 103 minuten | drama, komedie, familie, misdaad, musical | Acteurs: Catherine Deneuve, Isabelle Huppert, Emmanuelle Béart, Fanny Ardant, Virginie Ledoyen, Danielle Darrieux, Firmine Richard, Ludivine Sagnier

Filmmaker François Ozon is doorgaans niet iemand die kiest voor de makkelijke of voorspelbare weg. Of het nu gaat om trage karakterstudies als ‘Sous le sable’, of iets als ‘5×2’, waarin de fasen van een relatie van heden naar verleden worden getoond, de toeschouwer wordt altijd wel op iets bijzonders getrakteerd. Zo ook in ‘8 Femmes’, waarin Ozon eens geen (lood)zware thematiek op zijn schouders neemt, maar wel op interessante wijze met filmgenres speelt.

De film is een hommage aan traditionele whodunnit-verhalen en refereert door de vrolijk gekleurde kostuums (vooral het roze pakje van Ledoyen springt in het oog) en klassieke interieur van het huis aan films van de jaren 50 en 60. Het leuke van de film is hiernaast dat het moordmysterie niet het enige is wat de aandacht vast houdt. O jawel, natuurlijk wil je weten wie de heer des huizes heeft vermoord – en vooral, waarom – maar de stijl van de film is hier ook belangrijk. ‘8 Femmes’ is namelijk, zeker voor een moordmysterie, erg grappig. Door de dialoog, het af en toe theatrale acteerwerk, maar soms ook door de liedjes. Ja, je hoort het goed: liedjes. ‘8 Femmes’ moet zo’n beetje de eerste whodunnit zijn in musicalvorm. Stel je ‘Gosford Park’ voor waarbij iedere verdachte zijn persoonlijke achtergrond via zang en dans uit de doeken doet, terwijl de rest netjes mee wiegt of “oehoes” en aahaas” zingt. Dit alles bij elkaar maakt van ‘8 Femmes’ een film zoals je nog nooit eerder gezien hebt. Als het verhaal je na een uur misschien wat minder begint te boeien, is er altijd de vorm nog om je bezig te houden.

En wat een actrices! Van oud naar jong een uitstekende selectie Franse topspeelsters. Danielle Darrieux, destijds vijfentachtig jaar oud, speelt de rol van “Mamy”, die een dramatisch geheim met zich meedraagt. Ze speelt de moeder van Cathérine Deneuve, die er met haar bijna zestig jaar nog steeds stralend en sexy uitziet. Deneuve raakt in een heuse catfight verwikkeld met de mysterieuze Fanny Ardant, die in de film Deneuve’s schoonzus portretteert. Beide dames lijken financiële belangen te hebben bij de dood van Deneuve’s man. Een zeer verrassende vertolking wordt gegeven door Isabelle Huppert, die hier eens geen genuanceerde, realistische karakterrol speelt, maar gestalte geeft aan de neurotische, aandachtvragende Augustine. Met haar rode haar in een saai knotje en bril van een bibliothecaresse, moet ze de lelijke zus van Deneuve voorstellen. Niet helemaal geloofwaardig misschien, maar ze komt in ieder geval genoeg gefrustreerd over. Emmanuelle Béart, bekend uit ‘Manon des Sources’ en ‘Mission: Impossible’, speelt hier het stille, schuchtere dienstmeisje, dat echter een stuk minder timide blijkt dan aanvankelijk het geval lijkt te zijn. De schattige, als Amélie gekleede Virginie Ledoyen (bekend bij het grote publiek als DiCaprio’s liefje in ‘The Beach’), neemt doeltreffend de Hercule Poirot-rol op zich, terwijl Ludivine Sagnier prima gecast is als haar onschuldige (of in ieder geval onschuldig ogend) zusje. Firmine Richard rondt de cast af als huishoudster Chanel; een rol die weliswaar van belang is voor het verloop van het verhaal, maar als personage niet erg memorabel is.

Met een grappig, inventief script – dat je ook nog eens werkelijk doet geven om een aantal van de personages – in de handen van deze groep vrouwen kan er weinig misgaan. Ze weten allemaal precies de juiste toon te vatten voor deze bijzondere film en worden door Ozon op betrokken en spannende wijze gefilmd. Met veel close-ups, bijvoorbeeld, wanneer er iets essentieels onthuld wordt en onderlinge reacties belangrijk zijn. De score is quasi-poëtisch, de liedjes grappig en soms aandoenlijk, en de sneeuwrijke omgeving wonderschoon. Net als de film ‘8 Femmes’ zélf.

Bart Rietvink

Waardering: 4

Bioscooprelease: 18 april 2002