A Dirty Shame (2004)
Regie: John Waters | 86 minuten | komedie | Acteurs: Tracey Ullman, Johnny Knoxville, Selma Blair, Chris Isaak, Suzanne Shepherd, Mink Stole, Patricia Hearst, Jackie Hoffman
Met een titel als ‘A Dirty Shame’ trek je al snel de aandacht. Wat zou die ‘Grote Schande’ dan zijn? Het mysterie wordt vrijwel direct opgelost als je deze DVD in je speler propt. Seks is waar het in deze film om draait en voor pulpregisseur John Waters is het een koud kunstje om de meest perverse vormen van seksualiteit onder je neus te wrijven. Puur om preutse en puriteinse kijkers te schokeren, of dat gelukt is en een leuke film heeft opgeleverd lees je hier.
‘A Dirty Shame’ draait om de slonzige Sylvia Stickles (Ullman) een chagrijnige huisvrouw die het maar moeilijk heeft met haar hitsige man Vaugh (Isaak) en strippende dochter Caprice (Blair). Sylvia haat seks en veracht haar vrijgevochten dorpsgenoten. Dat verandert als de huisvrouw een hersenschuding krijgt en op straat neerploft. Als de mysterieuze Ray Ray (Knoxville) haar oplapt, tovert hij de a-seksuele Sylvia om tot een onstopbare nymfomane. Als zelfverklaarde seksmessias wil Ray Ray de hele wereld veranderen in één stomende slaapkamer waar continu seks wordt bedreven. Sylvia’s moeder (Shepherd) richt echter een tegen-offensief op dat de losgeslagen seksmaniakken moet tegenhouden. Kan Ray Ray gestopt worden en wordt Sylvia weer haar oude zelf?
Als je de synopsis van ‘A Dirty Shame’ hebt gelezen zul je al snel tot de conclusie komen dat dit geen hoogdravend filmpje is. Dat klopt, ‘A Dirty Shame’ is plat, puberaal en ranzig. Waters is niet vies van flauwe seksgrappen, schunnige woordspelingen en dubieuze scènes. Vrijwel elke dialoog verwijst naar de daad en anders doen de suggestieve bewegingen van de castleden dat wel. Zelfs verpakt gehakt is niet veilig voor ranzige seksgrappen, ook een flesje water wordt op een nogal vreemde wijze als genotsmiddel gebruikt. Om het cheesy sfeertje te versterken komt er ook nog een vrouw met een monsterlijk grote cupmaat voorbij paraderen en zie je een oudere man in een luier rondlopen. Smaakvol is ‘A Dirty Shame’ niet.
Hoe raar het ook klinkt, in ‘A Dirty Shame’ schuilt wel een boodschap. Tussen de platte toilethumor predikt de regisseur voor een volwassen manier om met seks om te gaan. De preutsheid van zijn landgenoten wordt op een scherpe manier op de hak genomen door Waters. De verkrampte manier waarop Sylvia’s ma en haar clubje van gelijkgestemden met seksualiteit omgaan is nogal satirisch neergezet. Elke vorm van lichamelijk contact wordt afgekeurd. “My daughter is a good girl. She hates sex!” is een veelzeggende kreet.
Tegenover de ongezonde fanatische houding van de a-seksuelen staan de volledig losgeslagen seksverslaafden van Ray Ray. De nymfomane club bespringt alles wat los en vast zit en botvieren hun lusten waar en wanneer ze maar kunnen. Het clubje geilaards is voor alles in: zo kotsen ze elkaar onder, lopen ze in luiers rond en masturberen ze zich suf. Je hoeft niet bang te zijn dat je dit alles expliciet te zien krijgt, de ‘actie’ vindt vooral op het verbale vlak plaats. ‘A Dirty Shame’ grossiert in synoniemen voor orale en anale seks. In het begin is dat best grappig, omdat de meest vreemde uitdrukkingen ontstaan, maar na een dik half uur heb je het wel gehad. Waters geniet van al die vuilspuiterij en blijft kwistig strooien met ranzige one liners. Na drie kwartier wordt het vermoeiend en genant om volwassen mensen continu de meest infantiele seksgrapjes te maken. Ook gebeurt er niets met de karakters, ze evolueren niet.
Naast veel seksgrappen bevat ‘A Dirty Shame’ ook een vreemde verwijzing naar religie. Ray Ray’s tong gloeit als een aureool en zijn volgelingen noemen zichzelf apostelen. Er zijn twaalf van hen. Dat het dozijn Ray Ray-fans er ook van overtuigd is dat hun held de verlosser is en de wereld voorspoed zal brengen met zijn bijzondere gaves kan geen toeval zijn: Waters voert dit personage op als een god. Zijn achterban is een volgzame kudde met een sterke volgingsdrang. Seks is het woord. De religieuze verwijzing is waarschijnlijk gebruikt om te schoferen, want het wordt maar terloops onder de aandacht gebracht. “Laat je gaan,” is het motto.
Eigenlijk is ‘A Dirty Shame’ een veel te lang uitgesponnen klucht vol karikaturale typetjes en flauwe humor. Het is te danken aan het hysterische en enthousiaste spel van acteurs als Ullman, Isaak, Blair en Knoxville te danken dat de film nog zo lang kan boeien. Pulp met hoofdletter P. Best leuk op zijn tijd, maar 86 minuten van hetzelfde is gewoon teveel.
Frank v.d. Ven