A Haunted House (2013)

Regie: Michael Tiddes | 86 minuten | komedie, horror | Acteurs: Marlon Wayans, Marlene Forte, Essence Atkins, David Koechner, Dave Sheridan, Nick Swardson, Alanna Ubach, Andrew Daly, Cedric the Entertainer, Affion Crockett, J.B. Smoove, Robin Thede, Jordenn Thompson, Damien Bray, Joel Kelley Dauten, Bobbie Lee, Liana Mendoza, Jamie Noel

Wie de ‘Scary Movie’-films al ontzettend flauw en kinderachtig vindt, kan beter mijlenver wegblijven van ‘A Haunted House’, de zoveelste horrorfilmparodie van komisch genie Marlon Wayans, die optrad als schrijver, producent en hoofdrolspeler voor deze gruwelijk mislukte horrorkomedie. Dit wanproduct is ongeïnspireerd, slaapverwekkend, vrouwonvriendelijk, homo-onvriendelijk, lichtelijk racistisch, en heeft nauwelijks een geslaagde grap in zijn arsenaal van uitgemolken scènes.

De film wil horrorfilms als ‘Paranormal Activity’, ‘The Blair Witch Project’, ‘The Excorcist’, en nog vele andere op de hak nemen, en wil daarnaast nog iets zeggen over de moeilijkheden en angsten die vaak de kop opsteken wanneer mensen voor het eerst gaan samenwonen. Waar het echter op neer komt is een hoop hysterisch geschreeuw van vooral Wayans – zoals wanneer zijn hondje net op de oprit is doodgereden door zijn vriendin, of wanneer hij onophoudelijk jankt om het beest op het dierenkerkhof – en smakeloze, lang uitgesponnen “grappen” omtrent orgies, verkrachting, partnerruil, ongepaste homoseksuele avances, discriminatie, scheten en drollen.

Het is ongelooflijk hoe lang het duurt voor er een keer een half geslaagde grap voorbijkomt. Het lijkt even leuk wanneer een vriend van Malcolm (Marlon Wayans) enthousiast vraagt wat hij van partnerruil vindt, en of hij het ook niet zou doen in een dronken bui, en dan aan het einde van het verhaal zegt dat hij het helemaal eens is met Malcolm en er ook niets voor voelt. Maar als hij er dan steeds een schep bovenop doet, om te vragen of hij het echt niet zou willen, met steeds hetzelfde resultaat, wordt het vermoeiend. En dit is dan nog één van de meest geslaagde grappen.

Het wordt pas echt stomvervelend in flauwe en irritante scènes, zoals wanneer Malcolm vlak voordat zijn vriendin bij hem in bed komt voor de camera – hij neemt alles op – allerlei ranzige standjes uitprobeert met knuffelberen. Of wanneer zijn vriendin midden in de nacht schijnbaar achter elkaar winden laat, met een vreemd opbollend laken als gevolg. Of wanneer de blanke installateur van een camerasysteem racistische toespelingen maakt en weinig verhuld toestemming vraagt om het “N-woord” te gebruiken. Erg gênant is ook de aanwezigheid van homoseksueel medium (Nick Swardson) die zacht slissend praat, en elk moment aangrijpt om Malcolm te betasten of één van beiden uit de kleren te laten gaan. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Enige verlichting komt in de laatste akte van de film, wanneer Cedric the Entertainer opduikt als immorele, net uit de gevangenis ontslagen pastoor Williams. Zijn intonatie, gezichtsuitdrukkingen, ongepaste opmerkingen, woordgebruik en timing werken gewoon aanstekelijk en op de lachspieren. De eerste minuten dat hij in beeld is, zijn al grappiger dan alle circa vijftig minuten die ervoor kwamen. De manier waarop hij met en over de bezeten vriendin van Malcolm praat (terwijl zij erbij zit) is ook redelijk geestig. Helaas komen deze momenten te laat en duren ze te kort. Malcolm Wayans kan zich beter zelf niet meer met het creatieve proces van filmmaken bezig houden. Het is pure verspilling van geld, alsmede van de tijd en het geduld van de kijker.

Bart Rietvink

Waardering: 0.5

Bioscooprelease: 14 februari 2013
DVD- en blu-ray-release: 3 juli 2013