After the Tone (2014)

Regie: Digna Sinke | 85 minuten | drama | Acteurs: Dragan Bakema, Olga Zuiderhoek, Rifka Lodeizen, Josefien Hendriks, Moniek Kramer

“Spreek een bericht in na de piep, dan bel ik zo gauw mogelijk terug.” En dat doen de hoofdrolspelers in “After the Tone” keurig. Allen zijn ze op zoek naar Onno Draaijer. Juist deze dag is zo bijzonder want Onno heeft een ontwerpprijs gewonnen. Zijn moeder, zijn collega Adriaan, zijn zus Annet en zijn vriendin Saskia spreken een voor een een boodschap in. Ieder om hun eigen reden. Maar geen beeld en geluid van Onno.

Vier seizoenen lang stroomt de mailbox vol met berichten van toenemende zorg en vrees over zijn absentie. Onno reageert niet wat leidt tot escalatie op de werkvloer en Adriaan is ten einde raad. Evenals zijn buitenlandse klanten. De monologen die zijn vriendin begint te voeren met de zwijgende voicemail is ontroerend. Trouw blijft ze zijn kat voeren en elke avond doet ze monter verslag van wat ze beleefd heeft in het digitale luchtledige. Onno’s moeder legt de schuld van zijn stilte bij zichzelf en met smeekbedes probeert ze haar zoon aan de lijn te krijgen. Wat begint als een verhaal van een personage die zijn voicemail niet beluistert mondt uit in een mysterieuze verdwijning waarbij wanhoop, woede en ontkenning de boventoon voeren.

De bekende stemmen van Dragan Bakema (“Rembrandt en Ik”), Olga Zuiderhoek (“Penoza”), Rifka Lodeizen (‘Simon’) en Josefien Hendriks (‘Stille nacht’) en de bewegende stillevens van natuurschoon en stadsgezichten vertellen een bijzonder mysterieus verslag in “After the Tone”, een project van Digna Sinke (‘Weemoed & Wildernis’) en Henk Burger, scenarioschrijver van onder andere de reeks “One Night Stands”. 

Je ziet geen verhaallijn, die hoor je. Versterkt door bijbehorende serene landschappen die door Sinke zelf zijn opgenomen, dwaal je op prettige wijze af in de fictieve gedachtegangen en locaties van de bezorgde hoofdrolspelers die zo naarstig op zoek zijn naar hun zoon, broer, compagnon, klant of geliefde. Een kanttekening aan deze conceptuele film is dat sommige ingesproken berichten wat onecht aanvoelen. Opgezegd met een vleug gêne en een tikje overspeeld. Zoals de meeste van ons hun voicemails inspreken.

“Einde bericht…”

Lisette van der Meij

Waardering: 3

Bioscooprelease: 27 februari 2014