Aldo Moro – Il presidente (2008)

Regie: Gianluca Maria Tavarelli | 173 minuten | drama, biografie | Acteurs: Michele Placido, Marco Foschi, Libero De Rienzo, Donatella Finocchiaro, Massimo De Rossi, Andrea Renzi, Luigi Angelillo, Antonino Bruschetta, Bruno Corazzari, Diego Verdegiglio, Lidia Biondi, Valentina Carnelutti, Giulia Michelini, Roberto Infascelli, Gianluca Morini

Toen politicus Aldo Moro in 1978 werd teruggevonden in de koffer van een Renault 4 moest er opnieuw een zwarte bladzijde bijgevoegd worden aan de al hectische geschiedenis van Italië. Moro viel na een gewelddadige ontvoering, waarbij zijn vijf lijfwachten het leven lieten, in handen van de Brigate Rosse, een extreem-linkse terreurorganisatie die de kapitalistische samenleving wilde vervangen door het communisme. Deze opzienbarende gebeurtenis wordt nog altijd achtervolgd door allerlei theorieën die beweren dat de dood van de machtige politicus veel meer was dan het gevolg van een terroristische actie. Allerlei duistere machinaties zouden ervoor gezorgd hebben dat il presidente zijn gedwongen verblijf niet overleefde. ‘Aldo Moro – Il presidente’ licht een tipje van de sluier op.

Deze tweedelige tv-film wordt niet zo breed uitgesmeerd als ‘La Meglio Gioventù’ en beschikt niet over het visuele spektakel van ‘Il Divo’ maar past voor de rest perfect in het rijtje van films die de woelige politieke historie in de laars schetsen. Gianluca Maria Tavarelli belicht niet alleen de persoon Aldo Moro maar ook zijn ontvoerders , allerlei politieke figuren en de geheime dienst krijgen een volgspot op zich gericht. Voor de leek is het dan ook niet altijd gemakkelijk om te volgen in dit labyrint van personages. In het eerste deel zien we hoe de leden van de Rode Brigade hun plan voorbereiden. Deel twee spitst zich toe op de gevangenschap van de politicus.

Tavarelli gaat de controverse niet uit de weg en bewandelt in zijn film ook de pistes van complotten en samenzweringen. De voorzitter van de Christendemocraten wilde toenadering zoeken tot de communisten en hen zelfs in de regering helpen. Iets wat hem in zijn eigen partij niet in dank werd afgenomen. Kwade tongen beweren dat sommige hoge piefen opzettelijk een halsstarrige houding aannamen en weigerden te onderhandelen met de ontvoerders. Zelfs de mogelijke sabotage van de geheime dienst wordt niet verzwegen. Deze film gaat dan ook verder dan een simpele biografie en is een onderhoudend en erg interessant kijkstuk. Het enige wat af en toe stoort is de manier waarop Moro geportretteerd wordt. De man lijkt wel een echte heilige. De regisseur steekt zijn bewondering duidelijk niet onder stoelen of banken.

Tavarelli mag zijn castingdirecteur trouwens wel een dikke bonus geven. Er zit geen enkele zwakke schakel tussen het acteergezelschap en de gelouterde Michele Placido is daar het uitmuntende exponent van. Voor een fameuze geschiedenisles zit u bij ‘Aldo Moro – Il presidente’ gebeiteld.

Jochem Geelen