Alfie (2004)

Regie: Charles Shyer | 103 minuten | drama, komedie | Acteurs: Jude Law, Jane Krakowski, Marisa Tomei, Omar Epps, Susan Sarandon, Sienna Miller, Nia Long, Jeff Harding, Kevin Rahm, Tara Summers, Max Morris, Sam Vincenti, Katherine La Nasa

In 1966 was Michael Caine de halfgod van ‘swinging London’ en werd hij gevraagd voor de rol van Alfie in de gelijknamige film over een playboy met twijfels. Niet bekend met het origineel moeten we de Alfie van 2004 geheel op de eigen merites beoordelen; het is een bitterzoete amuse geworden, een vlotte komedie waarin de dramatische pretenties iets te makkelijk onder het vloerkleed geveegd worden.

Verteller in deze is Alfie Elkins, Englishman in New York en een soepele vrouwenman. Zelfs zijn dikke buurvrouw zou hem willen bemoederen tot de dood erop volgt. Ideaal als ‘hausfrau’ dus, maar Alfie heeft de verpakking ook graag en als hij die beu is gooit hij het papiertje met cadeau en al de prullenbak in; dat gaat lang goed, tot je zelf ook last van vlinders krijgt, of – erger nog – nageslacht.

De veelzijdige Jude Law is de perfecte keuze voor de rol van Alfie, die boter, kaas en eieren speelt met vrouwen (als vakjes) en de kijker daarbij van trendy cynisch, doch charmant commentaar voorziet. Mag ook wel eens een keer zo’n film die van niks naar niks gaat maar waarin we veel lol hebben.

Omdat de makers het hierbij niet laten moeten we toch gaan zeiken. Alfie krijgt halverwege de film last van erectieproblemen – nog leuk – en belandt bij een arts waar hij een oudere man ontmoet wiens levensverhaal voor inkeer zorgt. Interessant, maar als vervolgens de loutering uitblijft en we weer min of meer verder gaan op oude voet (lees: Van Wippenstein in een iets lagere versnelling) blijft de film bij de gewekte verwachtingen achter; de dramatische momenten blijven snapshots in een tragikomische speeltuin; plezierige actrices als Marisa Tomei en Susan Sarandon krijgen niet de tijd om Alfie meer billenkoek te geven dan zou kunnen.

Hoewel de makers kiezen voor een open einde blijkt daaruit toch de twijfel over een dramatische wending in het leven van de losbol, maar laten we niet al te piskijkerig worden zo vlak voor de feestdagen. Het oog krijgt met Alfie flink de kost; de maaltijd die aan ons voorbijtrekt is zeer smakelijk, naast Law, Tomei en Sarandon passeren ook Jane Krakowski (het secretaresje uit Ally McBeal, hier in de rol van Dorie), Sienna Miller (Nikki) en Nia Long (Lonette) de revue. Stijlvolle muziek ook: Joss Stone zingt de titelsong (van Burt Bacharach) en de soundtrack is van Mick Jagger en Dave Stewart.

Een eenzame Kerst hoeft Alfie niet te vrezen, hoe bont hij het ook maakt; als het uit is zetten we de meubels gewoon weer op hun oude plaats terug. Sex and the City for men?

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 januari 2005