American Pie: Reunion (2012)

Regie: John Hurwitz, Hayden Schlossberg | 110 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Alyson Hannigan, Seann William Scott, Katrina Bowden, Natasha Lyonne, Jason Biggs, Mena Suvari, Shannon Elizabeth, John Cho, Tara Reid, Jennifer Coolidge, Chris Klein, Thomas Ian Nicholas, Eddie Kaye Thomas, Dania Ramirez, Eugene Levy, Chris Owen, Charlene Amoia, Jay Harrington, Autumn Dial, Molly Cheek

Na een jarenlange afwezigheid is de ‘American Pie’ serie eindelijk weer echt terug. Want hoewel er de afgelopen jaren vele nieuwe delen in deze populaire komedieserie uitgebracht zijn, is het veilig te zeggen dat de laatste échte ‘American Pie’ het in 2003 verschenen ‘American Wedding’ is. De vier delen die hierna volgden (respectievelijk ‘Band Camp’, ‘The Naked Mile’, ‘Beta House’ en ‘The Book of Love’) mogen dan wel allemaal met de toevoeging ‘American Pie Presents’ zijn uitgebracht, met de eerste drie delen hadden ze allemaal niks te maken. Met ‘American Pie: Reunion’ wordt de gehele cast van de eerste drie delen verenigd. En dat is voor iedereen die deze serie een warm hart toedraagt, goed nieuws.

In ‘American Pie: Reunion’ komen we alle bekende gezichten weer tegen. Iedereen is inmiddels klaar met school en is in de volgende fase van het leven aanbeland. Zo zijn Jim (Jason Biggs) en Michelle (Alyson Hannigan) inmiddels ouders geworden, is Oz (Chris Klein) een beroemd gezicht op tv en ook Kevin (Thomas Ian Nicholas) is in de tussentijd getrouwd. Alleen Stifler (Seann William Scott) is, hoe kan het ook haast anders, nog steeds geen spat veranderd. Wanneer er een reünie voor de examenklas van 1999 wordt georganiseerd komt de hele vriendengroep van weleer bij elkaar om een weekend lang bij te praten en uiteraard ouderwets los te gaan. Want uiteindelijk blijkt eigenlijk niemand van de groep echt tevreden te zijn met het veel serieuzere leven dat ze op dit moment leiden.

Vanaf de openingsscène van de film (waarin Jim de verleiding van een adult website niet kan weerstaan) is duidelijk dat, hoewel de hele cast inmiddels een stuk ouder is, dit niet automatisch inhoudt dat men zich ook volwassener gedraagt. En dat is misschien maar goed ook. ‘American Pie: Reunion’ voelt direct weer als een echte ‘American Pie’ film aan. En dus vliegen de (soms flauwe) grappen over met name seks en alles wat daarmee te maken heeft je weer in hoog tempo om de oren. Het voelt goed om Stifler weer vol energie alles en iedereen belachelijk te zien maken en Finch (Eddie Kaye Thomas) is nog steeds heerlijk filosofisch. En uiteraard staat de vader van Jim (Eugene Levy) nog steeds klaar voor zijn zoon om hem (ongevraagd) liefdesadvies te geven, hoewel later in de film de vader zoon relatie ineens omgedraaid wordt en Jim zijn vader op komische wijze advies geeft over vrouwen. De film doet niks vernieuwends maar toch voelt het lekker vertrouwd aan. Ook de vele verwijzingen naar de eerste twee delen, zoals uiteraard grappen over de legendarische ‘appeltaart-scène’ en het YouTube-filmpje van Jim en Nadia, zijn leuk voor de fans van de serie.

Wat echter blijft knagen na het zien van deze ‘American Pie’ is dat het allemaal wat gemakzuchtig aanvoelt. Alles wat de film doet is eigenlijk tien jaar geleden al gedaan. Want in bijvoorbeeld het tweede deel (dat in 2001 verscheen) kwam ook iedereen, in dat geval na een jaar college, in de zomer weer bij elkaar om lol te trappen. En hoewel het aan de ene kant goed is dat de karakters redelijk herkenbaar zijn gebleven, zorgt dit tegelijkertijd voor een wel heel sterk ‘been there done that’ gevoel. Ook het einde van de film, waar er veel moeite wordt gedaan om werkelijk waar alle relaties en losse eindjes goed af te laten lopen, had niet gehoeven. De paar nieuwe personages die worden geïntroduceerd, waarvan de belangrijkste Kara (Ali Cobrin), het inmiddels volwassen geworden buurmeisje van Jim is, zijn niet veel meer dan een verplichte toevoeging.

‘American Pie: Reunion’ is dan ook te wisselvallig om echt goed te zijn. Er zitten een aantal hilarische scènes in, zoals eentje in het huis van de buren van Jim, waar Jim probeert zonder dat haar ouders het merken de dronken Kara terug in haar bed te krijgen, die je naar meer doen verlangen en ook Stifler is als ‘the stifmeister’ weer helemaal in zijn element. Het eindresultaat van dit alles is een film die goed genoeg is om je de voorgaande vier delen snel te laten vergeten maar tegelijkertijd kan het niet aan het niveau van deel een en twee tippen.

Martijn Scheepers

Waardering: 3

Bioscooprelease: 5 april 2012
DVD- en blu-ray-release: 12 september 2012