Angélique and the Sultan – Angélique et le sultan (1968)

Regie: Bernard Borderie | 93 minuten | avontuur, romantiek | Acteurs: Michèle Mercier, Robert Hossein, Jean -Pascal, Jacques Santi, Helmuth Schneider, Roger Pigaut, Ettore Manni, Erno Crisa, Bruno Dietrich, Pasquale Martino, Renato De Carmine, Henri Cogan, Aly Ben Ayed, Claudio Previtera, Gaby Messe

De handelaar Osman Ferradji (Jean Claude-Pascal) heeft voor zijn vriend de koning van Meknes vele kostbare geschenken op de kop weten te tikken in Algiers. Een van die geschenken is de blonde, blanke Angélique die eerder met haar schoonheid de Franse koning Lodewijk XIV en de Perzische ambassadeur Bachtiary Bey wist te betoveren. Ze wordt ondergebracht in zijn harem en Osman probeert haar op diverse manieren over te halen zich te schikken in haar lot, zodat de koning een gewillige minnares aan haar zal hebben. Natuurlijk is dit een probleem voor Angélique die gewend is haar eigen gang te gaan en het trainingsproces verloopt allesbehalve voorspoedig.

Ze weet uit het paleis te ontsnappen met de hulp van de Franse boer Colin Paturel (Helmuth Schneider) en de eveneens Franse edelman de markies van d’Escrainville. Ze hebben paarden en waterzakken geregeld voor de zware tocht door de woestijn en hopen dat de handlangers die hen bij de kust zullen opwachten met een boot om naar de vrijheid te kunnen varen, hun woord zullen houden. De koning zal namelijk de belediging van de ontsnapping aan zijn macht met niets anders dan een wrede dood voor alledrie kunnen beantwoorden.

De beelden van de tocht door de woestijn, eerst tijdens de reis met de lange karavaan op weg naar het paleis van de koning en vervolgens de tocht vol ontberingen na hun ontsnapping, zijn erg fraai. De oases met dadelpalmen en de droge grond die vol barsten zit zover als het oog reikt, zijn intrigerend. Maar het is alsof het licht is gedoofd bij Michèle Mercier in deze laatste aflevering. Weg is de vastbesloten trek om de mond die altijd snel overgaat in een brede, sexy glimlach en weg is de sprankelende twinkeling in haar ogen.

Waar deze omslag aan te wijten is, is onduidelijk. Misschien heeft ze geprobeerd haar personage neer te zetten als een door het noodlot achtervolgde vrouw die bijna is moegestreden ofwel de klappen die ze in haar echte leven heeft opgelopen, zijn doorgesijpeld naar haar prestaties op het witte doek. Jammer is dat wel, want deze films vallen en staan met haar schaamteloos sentimentele, sterk erotisch geladen optreden. Maar al met al is dit een prima afsluiting van een amusante reeks films die blijven boeien van begin tot eind.

Diana Tjin-A Cheong

Waardering: 3

Bioscooprelease: 5 september 1968