Apollo 13 (1995)

Regie: Ron Howard | 134 minuten | drama, avontuur, geschiedenis | Acteurs: Tom Hanks, Kevin Bacon, Bill Paxton, Gary Sinise, Ed Harris, Kathleen Quinlan, Mary Kate Schellhardt, Emily Ann Lloyd, Miko Hughes, Max Elliot Slade, Jean Speegle Howard, Tracy Reiner, David Andrews, Michele Little, Chris Ellis, Joe Spano, Xander Berkeley, Marc McClure, Ben Marley, Clint Howard, Loren Dean, Tom Wood, Googy Gress, Patrick Mickler, Ray McKinnon, Max Grodénchik, Christian Clemenson, Brett Cullen, Ned Vaughn, Andy Milder, Geoffrey Blake, Wayne Duvall, Jim Meskimen, Bryce Dallas Howard, Cheryl Howard, Jim Lovell, Marilyn Lovell

Vijf sterren voor ‘Apollo 13’. De bemanning van dit legendarische ruimtevaartuig zou je veel meer gunnen dan dat, je zou ze er graag ook nog een wandeling op de maan bijgeven, maar dat zat er helaas niet in. Toegegeven, als ze die begeerde stappen op de planeet hadden gezet in april 1970, was er weinig reden geweest voor een verfilming van deze bijna noodlottige vlucht. Het is zoals het Amerikaanse publiek reageerde vóór de Apollo 13 in de problemen kwam: het is al vaker gedaan, dus niet interessant genoeg om je tv voor aan te zetten. Het is dan ook bijzonder schrijnend, de beelden van de grappenmakende crew die hun uiterste best doen een amusante uitzending te maken, niet wetende dat de tv-bonzen besloten hebben het maar niet uit te zenden, omdat een vlucht naar de maan inmiddels routine is. ‘Apollo 13’ is een prachtig eerbetoon aan de drie astronauten Jim Lovell, Fred Haise en Jack Swigert, die zo dichtbij kwamen, maar uiteindelijk hun doel niet bereikten, en aan de mensen op aarde die wél inzagen dat een maanlanding allerminst routine is. Regisseur Ron Howard maakte van deze bijna-ramp vlucht een nauwkeurige bijna documentaire-achtige film.

Alle acteurs zetten zonder uitzondering een uitstekende prestatie neer. Tom Hanks is perfect gecast als Jim Lovell en in hoeveel rollen je de beste man ook ziet, hij weet altijd weer te overtuigen en je vergeet gewoon dat je hem al eerder zag als bijvoorbeeld Forrest Gump, Sam Baldwin in ‘Sleepless in Seatlle’ of Professor G.H. Dorr in ‘The Ladykillers’. Ook Kevin Bacon en Bill Paxton als respectievelijk Jack Swigert en Fred Haise leven zich prima in. Op de grond zijn de meest opvallende rollen gereserveerd voor Ed Harris en Gary Sinise. Ed Harris is zoals altijd fantastisch en speelt de altijd optimistisch blijvende directeur met verve. Hij weet met zijn spel de kijker de film in te trekken en zelfs te ontroeren. Gary Sinise is Ken Mattingly, de astronaut die op het laatste nippertje niet mee mocht met de Apollo 13-vlucht, omdat hij geïnfecteerd zou zijn met de mazelen. Later speelt hij een belangrijke rol in de redding van zijn collega’s. Sinise is enorm op dreef en de emoties die zijn personage ondergaat, worden uitmuntend op het witte doek gebracht door de wat ondergewaardeerde acteur.

De film houdt je – ondanks zijn lengte van ruim 2,5 uur, de hele tijd op het puntje van je stoel en is vooral sterk in de scènes met de astronauten. De onderlinge spanningen tussen de heren is bijna voelbaar, maar ook de emoties van de familieleden die zenuwachtig wachten op het verlossende bericht denderen je huiskamer binnen. En ook al is de afloop bekend, de scène waarin er vier minuten geen contact is tijdens de blackout, is zenuwslopend. Dit wordt nog verhoogd door het feit dat je gedurende die minuten ook geen beeld hebt van de bemanning, maar alleen maar de nerveuze, huilende gezichten ziet van de thuisbasis.

‘Apollo 13′ is zonder meer Ron Howard’s beste film en misschien ook wel van de cast. En daarmee kan niemand, ook Houston niet, een probleem hebben. Een must-see!

Monica Meijer

Waardering: 5

Bioscooprelease: 12 oktober 1995