As Tears Go By – Wong gok ka moon (1988)

Regie: Wong Kar Wai | 102 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Andy Lau, Maggie Cheung, Jacky Cheung, William Chang, Kau Lam, Alex Man, Ronald Wong

‘As Tears Go By’ is het regiedebuut van Wong Kar Wai, de regisseur die later verantwoordelijk zou zijn voor gelauwerde films als ‘In the Mood for Love’, ‘Fallen Angels’ en ‘2046′. Dat ‘As Tears Go By’ dit niveau nog niet weet te halen is niet erg verwonderlijk voor een eerste film, wel laat de film goed zien waar de regisseur nu al tot in staat is.

De plot van de film is redelijk dun, de kleine crimineel Ah Wah (Andy Lau) en zijn rechterhand Vlieg (Jacky Cheung) worden gevolgd in de onderwereld van Kowloon, Hong Kong. Vlieg is naarstig op zoek naar momenten om zichzelf te bewijzen en komt hierdoor samen met Ah Wah voortdurend in de problemen. Wanneer de nicht van Ah Wah, Ah Ngor (Maggie Cheung), hem bezoekt, lijkt hij te gaan begrijpen dat er meer is dan een wereld vol geweld. Maar kan hij wel aan de onderwereld ontsnappen?

Een zeer jonge Andy Lau (‘Infernal Affairs’, ‘House of Flying Daggers’) en Maggie Cheung (‘In the Mood for Love’) vertolken de hoofdrollen in deze film. Ze spelen beide met overtuiging maar missen nog wel de ervaring waardoor het soms iets te gemaakt over komt.

Prachtige scènes zijn altijd aanwezig in de films van Wong Kar Wai, hij is een meester in kleurgebruik en setting. Het mag duidelijk zijn dat hij in deze film nog veel aan het experimenteren is, zo werkt hij bijvoorbeeld nog met iets teveel kleurenfilters. Door het toepassen van een blauw kleurenfilter, waardoor alles een iets andere teint krijgt, en in ditzelfde frame een vrouw met een rode jurk of een rode trap te plaatsen springen deze er echt uit en creëert hij een mysterieuze omgeving, maar valt hiermee soms in herhaling. Ook de keuze om een aantal gevechtsscènes in slow motion te tonen lijkt niet altijd de juiste, dit geeft een vervreemdend effect dat de film niet ten goede komt. De onderwereld van Hong Kong wordt daarentegen wel mooi rauw in beeld gebracht, met een aantal zeer gewelddadige scènes die niet licht te verteren zijn.

De interactie tussen Andy Lau en de zeer charmante Maggie Cheung behoort is één van de sterkste kanten van de film, met één blik vangt de camera het verlangen om bij elkaar te zijn. In ‘As Tears Go By’ is het meteen duidelijk dat Wong Kar Wai de scènes tot in de puntjes wil regelen. Dit heeft een zeer gestileerde cinematografie als resultaat, waarbij veel shots op een levend schilderij lijken.

De keuze van muziek past niet altijd even goed bij de film, het wekt vaak eerder irritatie dan dat het de beelden ondersteunt. De muziek, dat vaak als een nerveus gebeuren overkomt, zorgt er mede voor dat de film een typisch jaren tachtig gevoel kent, waarbij een in het Kantonees vertolkte versie van Berlins “Take My Breath Away” wel een erg opvallende is.

‘As Tears Go By’ is de vuurdoop van de later geroemde regisseur. De film is misschien nog niet wat hij had kunnen zijn, de hand van een toekomstig groot regisseur is in deze film wel duidelijk waarneembaar. Ook is er sprake van herkenning van aspecten van de film die hij met ‘In the Mood for Love’ tot in het ultieme verfijnde. Een degelijk debuut dat naar meer doet verlangen.

Meinte van Egmond