At Last The 1948 Show (1967)

Regie: Ian Fordyce | 172 minuten | komedie | Acteurs: John Cleese, Graham Chapman, Tim Brooke-Taylor, Marty Feldman, Ami MacDonald, David Frost, Barry Cryer

‘At Last The 1948 Show’ herbergt John Cleese en Graham Chapman, die later samen met Michael Palin, Eric Idle, Terry Jones en Terry Gilliam uit de van dezelfde periode afkomstige tv-serie ‘Do Not Adjust Your Set’ het overbekende ‘Monty Python’ zouden vormen.

De sketches uit ‘At Last The 1948 Show’ zijn beter te verteren dan die uit ‘Do Not Adjust Your Set’. De sketches zijn beter opgebouwd, waardoor de humor ook goed overkomt. Desalniettemin is het duidelijk dat waar ‘Monty Python’ tijdloos is, deze tv-serie in de huidige tijd moeite heeft om te boeien. Het grootste probleem zit ‘m in de snelheid van de sketches. Het verhaal komt te vaak langzaam op gang, maar naarmate de scène vordert wordt deze wel beter. Het vergt van de kijker dus enig geduld.

De sketches met John Cleese en Graham Chapman zijn verreweg de beste. Zij voelen elkaar goed aan. De anderen met uitzondering van Marty Feldman, die met zijn grote ogen al komisch oogt, hebben moeite om bij te blijven. Een voorbeeld hiervan is de sketch waar John Cleese psychiater is en Tim Brooke-Taylor een patient (‘The Psychiatrist’). Het tempo waar John Cleese door de sketch dendert, is voor Tim Brooke-Taylor niet te volgen. Hij komt daarentegen beter uit in de scènes die rustiger zijn of waar hij alleen in speelt, zoals de ‘The Chartered Accountant Dance’.

Waarom Ami MacDonald aan de show is toegevoegd is onduidelijk. Veel meer dan het domme blondje spelen doet zij niet. De makers hadden blijkbaar moeite om voor haar een fatsoenlijke sketch te schrijven. Bij ‘Monty Python’ zou dit later ook een probleem blijken. De vrouwelijke rollen werden daar om dit probleem te verdoezelen ook vaak door mannen gespeeld.

In ‘At Last The 1948 Show’ zien we scènes, die zo uit ‘Monty Python’zouden komen. Hierbij valt te denken aan de ‘Reptile Keeper’, ‘The Four Yorkshiremen’ en ‘Topic: Freedom of Speech’.

De tv-serie heeft twee seizoenen gedraaid op de Engelse televisie, maar de productiemaatschappij heeft per abuis een drietal (de eerste drie) afleveringen gewist van deze historische comedyshow. De rest heeft men verkocht aan de Zweedse televisie. Alleen al voor het historische aspect zou je minstens een aantal afleveringen moeten zien, maar ‘Monty Python’-fans pas op: Het is en blijft ‘At Last The 1948 Show’.

Lodi Meijer