AVP: Alien Vs. Predator (2004)
Regie: Paul W.S. Anderson | 101 minuten | actie, science fiction, horror, thriller | Acteurs: Sanaa Lathan, Raoul Bova, Lance Henriksen, Ewen Bremner, Colin Salmon, Tommy Flanagan, Joseph Rye, Agathe De La Boulaye, Carsten Norgaard, Sam Troughton, Petr Jákl, Pavel Bezdek, Kieran Bew, Carsten Voigt, Jan Pavel Filipensky
De filmgeschiedenis heeft in de loop der decennia al de meest uiteenlopende, meestal kwaadaardige, buitenaardse creaturen voortgebracht. Twee van de populairste wezens zijn waarschijnlijk de buitenaardse levensvormen die in ‘Alien’ (en de drie opvolgers) en ‘Predator’ de hoofdrol speelden en in ieder geval een deel van de mensheid terroriseerden. De aliens zijn meer dierlijke, zich razendsnel voortbewegende wezens die uitgerust zijn met diverse dodelijke wapens zoals klauwen, vlijmscherpe tanden en een lange, in een stekelige punt uitlopende, staart. Bovendien beschikken de aliens over een bijtend zuur waarin huid, vlees en andere materialen binnen een mum van tijd oplossen. Deze wezens kunnen zich voortplanten door in de lichamen van andere organismen een soort onontwikkeld embryo te droppen dat zich, naarmate het groeit, uiteindelijk een weg naar buiten vreet. De predators zijn daarentegen intelligente en hoogontwikkelde wezens die zich net als de mens op twee benen voortbewegen en beschikken over diverse technologische snufjes en een hoogwaardige beschaving. De predators zijn vooral jagers en maken gebruik van geavanceerde ruimteschepen en wapenuitrustingen die hen in staat stellen om het heelal af te reizen op zoek naar de beste en meest prestigieuze jachttrofeeën. In de films ‘Predator’ en ‘Predator 2’ zagen we dat de predators het jagen vooral als een sport en een zaak van eer zien en daarom alleen gewapende levensvormen doden.
Het idee om de twee bovengenoemde filmmonsters een strijd op leven en dood te laten voeren, resulteerde al in 1993 in de videogame ‘Alien vs. Predator’. Op een filmversie moesten de fans echter nog tot 2004 wachten. Het verhaaltje dat ten grondslag ligt aan deze film is flinterdun en staat vooral in dienst van de actie. Ook de cast bestaat uit grotendeels (op Lance Henriksen na) uit onbekende acteurs. Ook dit zal weinig verbazing wekken, want het grootste deel van het beschikbare budget zal opgegaan zijn aan de aliens en predators, hoe je het ook wendt of keert toch de ware sterren van dit epos. Op Antarctica stuit een expeditieteam op een mysterieus, piramidevormig bouwwerk dat verschillende kenmerken draagt van gesofisticeerde aardse beschavingen die al lang verloren zijn gegaan. De piramide blijkt echter een soort doolhof te zijn waar het krioelt van de aliens. Het bouwwerk blijkt het decor te zijn van een jachtpartij, voor een groep jeugdige predators de laatste stap op weg naar volwassenheid.
Het zal niet verbazen dat het verhaal in deze film vooral dient om de talrijke gevechten tussen de aliens en predators te verklaren en te legitimeren. Zoals het een beetje regisseur betaamt, wacht Anderson wel een tijdje voordat hij het geweld vol laat losbarsten, maar het zijn toch vooral de gevechten tussen de twee verschillende buitenaardse superrassen die dit werkje de moeite waard maken. De menselijke protagonisten die ten tonele gevoerd worden, vervullen eigenlijk nauwelijks een rol van betekenis en krijgen eigenlijk nog te veel aandacht. Het meest spannende aan ‘AVP: Alien vs. Predator’ is dan ook waarschijnlijk de uiteindelijke uitkomst van het gevecht tussen deze superwezens. Welke soort blijkt uiteindelijk sterker te zijn? Een eenduidig antwoord wordt hierop niet gegeven, maar er bestaat een zekere analogie met de machtsverhoudingen tussen bijvoorbeeld een menselijke jager en een tijger: gewapend met een modern en goed geweer is de jager duidelijk in het voordeel, maar zonder geweer heeft de jager geen schijn van kans. In het geval van de predator en de alien zien we hetzelfde. Als de predator gebruik kan maken van zijn technologische hulpmiddelen is hij in het voordeel. Op het moment dat zijn wapens hem echter in de steek laten, is de alien op basis van zijn superieure fysiologie duidelijk in het voordeel. De effecten zijn in ‘AVP: Alien vs. Predator’ van een hoog niveau en op de choreografie van de verschillende gevechten en de kwaliteit van de geboden actie is ook niet zo veel aan te merken. Qua originaliteit, sfeer en intelligentie haalt de film echter nergens het niveau van de originele prenten die aan de basis van deze productie hebben gestaan. We hebben vooral te maken met een pretentieloze popcornfilm die met veel minder vernuft en subtiliteit gemaakt is dan bijvoorbeeld ‘Alien’ of ‘Predator’. Het is dan ook maar de vraag of deze bewerking bij fans van de originele films wel zo in de smaak zal vallen. Liefhebbers van licht verteerbare science fiction- of actiefilms kunnen echter met een gerust hart een kijkje nemen.
Frank Heinen
Waardering: 3
Bioscooprelease: 28 oktober 2004