Babooska (2005)

Regie: Tizza Covi, Rainer Frimmel | 100 minuten | documentaire | Met: Babooska Gerardi, Michele Pellegrini, Azzurra Gerardi, Marina de Vincentis, Ciccio Gerardi, Partizia Gerardi, Walter Saabel

Babooska Girardi is de hoofdpersoon van deze documentaire. Babooska werd door filmmakers Tizza Covi en Rainer Frimmel een jaar lang gevolgd, mooi gekaderd door de start  en het bijna-einde van de film. De film begint namelijk op Babooska’s twintigste verjaardag, en eindigt een jaar later. De triestheid van haar bestaan wordt pakkend weergegeven in de flashback die we voorgeschoteld krijgen. De makers hebben een oud familiefilmpje in de documentaire verwerkt, waarin we Babooska als jong en mooi meisje zien met een prachtige taart vol kaarsjes, omringd door familie en vriendinnen. Hoe groot is het contrast met het 21-jarige meisje, nog even mooi, maar met een minder uitbundige taart met daarop maar één kaarsje voor zich? Een kaarsje dat ze met een aansteker tot ergernis van haar familie na het uitblazen nog twintig keer aansteekt, om het vervolgens weer uit te blazen? Heel groot.

De jonge Babooska zat boordevol dromen, dromen zoals elk jong meisje die waarschijnlijk heeft, al mag je daar als kijker eigenlijk geen oordeel over vormen, omdat je haar maar zo kort ziet. De volwassen Babooska staat op een punt in haar leven dat ze beseft dat ze zo niet verder wil. “Wat is dat nu voor een bestaan,” geeft ze zelf aan. Slechts enkele dagen staat het kleine familiecircus waarin Babooska werkt op een bepaalde plaats in Italië en dan is het weer op naar de volgende stad, waar wederom op ouderwetse wijze reclame gemaakt wordt voor het circus (met een megafoon op het dak van een auto).

De handelingen die de bewoners van de caravan doen voor vertrek en na de aankomst zijn routineus en sommige zijn van zo’n onnodige aard, dat het bijna komisch is. De caravan staat namelijk vol met snuisterijen, en om de paar dagen worden die met de grootste zorg ingepakt voor vertrek en weer uitgestald na aankomst. Toppunt hiervan is zo’n typische jaren tachtig letterbak. Verder valt er weinig te lachen in de documentaire, omdat het uitzichtloze van het bestaan van de artiestenfamilie boventoon voert. Voorstellingen worden afgelast omdat er niemand komt opdagen en regelmatig zitten er minder dan tien toeschouwers in de tent. Aan het eind van de documentaire zien we Babooska plannen maken voor een optreden in een theater, maar haar vriend Michele doet daar schamper over.

Toch is er een gevoel van hoop, misschien is het wel ijdele, omdat de hoofdpersoon zo sympathiek op de kijker overkomt, dat je niets dan goeds voor haar wenst. Dit gevoel wordt versterkt door het einde, waarin we Babooska eindelijk haar act zien opvoeren, en met haar brede lach in je gedachten hou je toch een positief gevoel over aan deze indrukwekkende docu.

De fly-on-the-wall techniek die voor dit project gebruikt is, is zeer passend. De camera bemoeit zich niet met de mensen in beeld, je hoort geen voice-over, maar het beeld wordt volledig gewijd aan de familie Gerardi en wat ze meemaken. Soms is de documentaire wat traag en zou je willen dat er meer gecut was. De herhaling van de werkzaamheden gaat op een gegeven moment wat vervelen, zeker omdat er niets wezenlijks gebeurt. ‘Babooska’ is echter een eerlijk, mooi gefilmd portret van een intrigerende familie, die je na het zien van de documentaire niet gauw zult vergeten.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 7 december 2006