BASEketball (1998)

Regie: David Zucker | 103 minuten | komedie | Acteurs: Trey Parker, Matt Stone, Dian Bachar, Yasmine Bleeth, Jenny McCarthy, Ernest Borgnine, Robert Vaughn, Trevor Einhorn, Bob Costas, Al Michaels, Robert Stack, Reggie Jackson, Dan Patrick, Kenny Mayne, Tim McCarver

Op het eerste gezicht hebben de sporten honkbal en basketbal niet veel met elkaar gemeen. Zo wordt honkbal op een groot veld in de buitenlucht gespeeld en basketbal in een hal. Bij honkbal scoor je door een bal het stadion uit te slaan met een knuppel, bij basketbal doe je dit door deze met je handen door een ring te gooien. Echt op elkaar lijken doen deze twee Amerikaanse sporten niet. Toch is het de makers van de film ‘BASEketball’ gelukt om de regels van deze twee sporten te combineren, met de nieuwe sport BASEketball als gevolg.   Op het moment dat de film begint maken we al snel kennis met de twee tieners Joe Cooper (Trey Parker) en Doug Remer (Matt Stone), de makers van de serie “South Park”. De twee vrienden doen het niet al te best bij de vrouwen en presteren ook op de carrièreladder niks en hier moet verandering in komen. Als de twee op een feestje worden uitgedaagd voor een potje street basketbal komen ze met een paar nieuwe regels op de proppen (vooral bedoeld om hun eigen gebreken in het ‘echte’ basketbal te compenseren) en voilà, het ontstaan van een nieuwe sport is een feit. Binnen een paar maanden groeit BASEketball uit van een straatsport tot de grootste sport van Amerika en worden Cooper en Remer als supersterren van hun team, de Milwaukee Beers, bekende sporthelden.

Het is geen doen om alle regels van BASEketball uit te leggen, daarvoor is deze sport veel te ver gezocht en zijn de regels te complex en bizar (bijvoorbeeld: probeer iemand een schot te laten missen door hem op de meest belachelijke manier uit zijn concentratie te krijgen, ook wel een ‘psyche out’ genoemd). Hoewel enige kennis van het originele honkbal en basketbal een aantal van de grappen wat beter maakt hoef je geen sportfanaat te zijn om de sport te kunnen waarderen. Met name in het eerste deel van de film kunnen de makers hun lol en fantasie niet op wanneer de nieuwe sport geïntroduceerd wordt en word je als kijker op een verrassend leuke komedie getrakteerd, waarbij de grappen je in hoog tempo om de oren vliegen. Vooral de manier waarop de spot gedreven wordt met Amerikaanse sporten zal door de liefhebbers van deze sporten gewaardeerd worden.

Echter, waar veel komedies naar het einde toe afzwakken maakt ook ‘BASEketball’ helaas deze fout. Halverwege de film wordt de sexy voorzitter van de kinderstichting ‘Dream come true’, Jenna Reed (Yasmine Bleeth), geïntroduceerd (die samen met Jenny McCarthy voor hun rol in deze film genomineerd werd voor de Razzie Awards) en gaat het eigenlijk mis. Jenna heeft geld nodig voor de stichting en Cooper en Remer proberen haar hierbij te helpen en tevens helpen ze ook een van de kinderen een wens in vervulling laten gaan. Daarnaast wordt ook de eigenaar van een van de rivalen, de Dallas Fellons, ten tonele gevoerd en deze Baxter Cain (Robert Vaughn) heeft plannen om de tot dat moment non-commerciële sport BASEketball grondig te veranderen en veel commerciëler te maken. Bij het ontstaan van de sport was echter afgesproken dat dit ten koste van alles voorkomen moest worden, waardoor Joe en Cooper moeten proberen de sport te redden van de commercie.

Vanaf dit moment probeert de film door het toevoegen van wat dramatiek en romantiek (hoewel het nooit meer dan een vleugje is) een wat serieuzer karakter te krijgen. Helaas slaat het hiermee de plank behoorlijk mis, met een aantal overbodige scènes tot gevolg. Hoewel de film blijft proberen de kijker aan het lachen te krijgen, zwakt ook de humor af tot een bedenkelijk niveau (de compleet mislukte operatie van het jongetje Joey is ronduit flauw te noemen), dat we kennen van de ‘Scary Movie’ films. Ook is de grap van de sport en de vele psyche outs er inmiddels wel vanaf, waardoor er op het eind weinig meer te lachen valt. Voor een film geregisseerd door David Zucker is dit niet heel verrassend. Hij was eerder al verantwoordelijk voor de flauwe ‘The Naked Gun’ trilogie en zou later ook nog onder andere ‘Scary Movie 3’ en ‘Scary Movie 4’ regisseren. Binnen het genre van de simpele komedie zijn er dan ook zeker betere films aanwezig; denk alleen al aan een ‘Roadtrip’ of ‘Eurotrip’.

Dit alles maakt van ‘BASEketball’ niet meteen een slechte film. Gelukkig neemt de film zichzelf niet al te serieus, iets wat ook haast niet kan met een thema als dit. Verwacht alleen geen wonderen of enige vorm van diepgang van de film. Doe je dit inderdaad niet, dan kun je absoluut vermaakt worden door deze film. Als tussendoortje met wat vrienden zal ‘BASEketball’ zeker gewaardeerd worden.

Martijn Scheepers