Basic Instinct 2 (2006)
Regie: Michael Caton-Jones | 114 minuten | misdaad, thriller | Acteurs: Sharon Stone, David Morrissey, Charlotte Rampling, David Thewlis, Hugh Dancy, Anne Caillon, Iain Robertson, Stan Collymore, Kata Dobó, Flora Montgomery, Jan Chappell
‘Basic Instinct 2’. Een nóg simpelere en minder originele titel voor de opvolger van Paul Verhoevens klassieker uit 1992 is eigenlijk niet te bedenken. Bovendien zitten zowel in de poster als in de film zelf talloze verwijzingen naar ‘Basic Instinct’: weer die extreem uitdagende poses van Sharon Stone, weer die ontzettend mysterieuze muziek en zelfs de ijspriem is weer te zien. Het lijken genoeg ingrediënten voor een flauwe sequel die hopeloos probeert oud succes nieuw leven in te blazen. Maar niets is minder waar. Laten we ‘Basic Instinct 2’ maar gewoon noemen wat het dan wél is: een bijna twee uur durende schaamteloze mindfucking. In positieve zin.
Natuurlijk, het verhaal loopt gewoon door en Catherine Tramell is nog steeds de talentvolle en bovenal sexy schrijfster die te maken krijgt met de meest vreemde zaken. Ook ditmaal wordt ze verdacht van moord, en wel na een heet ritje in een razendsnelle sportwagen. Kil, cynisch en zeer dubbelzinnig, Catherine is geen spat veranderd. En gelukkig maar. Toch lijkt daar deze keer verandering in te komen wanneer Catherine, nadat ze is vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs, uit zichzelf terugkeert naar psychiater Michael Glass die haar omschreef als risicoverslaafd tijdens de rechtszaak. Michael twijfelt haar als patiënt toe te laten maar kan de verleiding niet weerstaan, Catherine manipuleert erop los en heeft haar nieuwe slachtoffer gevonden. Het kat- en muisspelletje kan beginnen.
Moorden volgen elkaar in ‘Basic Instinct 2’ in rap tempo op, evenals verdachtmakingen en verrassingen. Zo makkelijk als rechercheur Washburn Catherine neerzet als een ijskoude seriemoordenaar, zo makkelijk maakt zij hem zwart door Michael te vertellen dat hij corrupt is en dat de dode journalist daar juist over wilde gaan schrijven. Ook Michael zelf wordt verdacht, omdat de journalist er vandoor is gegaan met zijn vrouw. Iedereen heeft motieven, iedereen heeft geheimen: als ‘Basic Instinct 2’ een echte detectivefilm was geweest, dan was het een film geweest waarvan de puzzelstukjes zeer moeilijk bijeen te brengen waren. In dit geval is de puzzel niet alleen moeilijk, maar zijn de stukjes ook nog eens dubbelzijdig.
Waar Michael Douglas uit de eerste film ontbreekt, is de inmiddels bijna vijftigjarige Sharon Stone volop aanwezig. In de huid van Catherine Tramell ziet ze er nog even oogstrelend uit als in de eerste film, en zet ze bovendien een zeer sterke en overtuigende rol neer. Uitdagend, machtsgeil en intrigerend. Niets lijkt onmogelijk voor de vrouw die wereldberoemd werd door simpelweg haar benen over elkaar heen te kruisen. Maar David Morrissey is absoluut aan haar gewaagd. Ook hij weet zijn wantrouwen, zijn ongeloof en zijn gevoelens voor Catherine op een prachtige manier over te brengen. Wat bovendien sterk is aan ‘Basic Instinct 2’ is dat regisseur Michael Caton-Jones (o.a. The Jackal en City By the Sea) aan alle details heeft gedacht. Spanning en geweld worden op de juiste momenten afgewisseld met seks en de locaties dragen bij aan zowel een kille, onpersoonlijke sfeer (het appartement van Catherine en het kantoor van Michael) als aan een mysterieus schouwspel (de excentrieke clubs en bordelen).
Een film als ‘Basic Instinct 2’ is er een die, om flauwe woordspelingen met de titel te voorkomen, je terug voert naar de essentie van film. Want is het niet geweldig om de toeschouwer hetzelfde gevoel te doen ervaren als de hoofdpersoon? Zoals ‘Memento’ (Christopher Nolan, 2000) door de knappe achterstevoren gemonteerde scènes de kijker met zijn geheugen deed worstelen, zo staat ‘Basic Instinct 2’ in het teken van leugens en wantrouwen. De film laat de kijker achter met meer vragen dan antwoorden. Inderdaad, mindfucking. Misschien slaagt dit tweede deel daar nog wel beter in dan zijn voorganger. Ook zonder de leg crossing van Sharon Stone. En ook zonder Michael Douglas.
Julien van Alphen
Waardering: 5
Bioscooprelease: 30 maart 2006