Bastille Day (2016)

Regie: James Watkins | 90 minuten | actie | Acteurs: Idris Elba, Richard Madden, Kelly Reilly, Charlotte Le Bon, Alexander Cooper, Anatol Yusef, Karl Farrer, José Garcia, James Cox, Eriq Ebouaney, Laura Hydari, Daniel Westwood, Jorge Leon Martinez, Tony Paul West, Thierry Godard

Gewiekste zakkenroller Michael Mason (Richard Madden) verblijft al een tijdje in Parijs, aangezien de autoriteiten hem en zijn ongure praktijken in de Verenigde Staten al op het spoor waren. Met zijn scherpe oog voor kostbare pakketjes spot hij Zoe Naville (Charlotte Le Bon) die haar tas angstvallig bewaakt. Deze bevat echter geen juwelen maar semtex en als Mason hem rolt, speelt hij zichzelf onbedoeld in de kijker van de Franse politie én CIA als gevaarlijke terrorist. Al snel krijgt hij ruige agent Sean Briar (Idris Elba) vrij letterlijk op zijn dak, en begint een kat-en-muisspel waarin Briar, politie, en de echte terroristen elkaar najagen.

Schrijver Andrew Baldwin had met ‘Bastille Day’ een film voor ogen die de actie van de ‘Bourne’ films combineerde met een keur aan personages zoals in ‘Frantic’ en ‘The French Connection’. Regisseur James Watkins herkende in de opzet van de film de karakteristieken van een klassieke Hitchcockiaanse thriller – de verkeerde man op de verkeerde plek. Voor Watkins is dit de derde keer dat hij plaatsneemt op de regiestoel. De Brit ontving diverse nominaties en prijzen voor zijn thriller ‘Eden Lake’ (2008), en werkte daarna met de verfilming van Gotisch theaterstuk ‘The Woman in Black’ (2012) samen met Daniel Radcliffe. Watkins’ ervaring ligt dus geworteld in de vaak trage spanning van thriller en horror, maar met ‘Bastille Day’ toont hij aan ook uitstekend overweg te kunnen met flitsende actie.

Voor de kijkers thuis wordt Bastille Day uitgelegd als de Franse variant van de Amerikaanse Independence Day. Het wordt gevierd om de bestorming van de Bastille op 14 juli 1789 te herdenken en wordt in Frankrijk vaak simpelweg met ‘le quatorze juillet’ aangeduid. Hoe vriendelijk daarom, dat de Fransen in de film het braaf consequent Bastille Day blijven noemen. Daarentegen spreekt het qua authenticiteit voor de film dat er onderling Frans wordt gesproken in plaats van het gebruikelijke gebroken Engels met een Frans accent. Wat dan weer apart is, is dat vrijwel alle gecaste acteurs voor de Amerikaanse rollen uit Groot-Brittannië afkomstig zijn. Madden, Elba, en ook Kelly Reilly als CIA-baas Karen Dacre zetten allemaal hun beste Amerikaanse accent op, met wisselend maar steekhoudend resultaat.

‘Bastille Day’ wordt gedragen door Idris Elba, die de rol van de ruige revolverheld met het gouden hart met verve speelt. Elba bezit daarnaast over de gave om te imponeren met zijn serieuze intonatie terwijl hij tegelijkertijd permanent sarcastisch lijkt te zijn. Om de echte aanslagplegers op te sporen wordt zijn personage Sean Briar gedwongen om samen te werken met Maddens Michael Mason, waarna ze als ruziënd duo hun weg door Parijs heen scheuren. Hun scherpe een-tweetjes zijn altijd raak en vormen een fijne afwisseling met de actie. Ook Charlotte Le Bon zet haar naïeve Zoe Naville overtuigend neer.

Het werk dat in de ontwikkeling van de personages is gestoken is wat deze film voortstuwt; het zijn complexe figuren die voldoende beeldtijd krijgen om zich te ontvouwen. Samen met de snedige dialogen en een paar flitsende scènes vormt dit het voornaamste vlees op het lichaam van de film, want de botten blijken toch wat kariger gevormd. De plot is lang niet zo origineel of verrassend als de makers waarschijnlijk voor ogen hadden en de manier waarop de Franse nationale feestdag in het verhaal wordt gewerkt voelt nogal geforceerd aan. Naast de eerder genoemde pluspunten zijn dit echter minpuntjes die niet afdoen aan het feit dat ‘Bastille Day’ goed is voor anderhalf uur vermaak, met als bonus een zingende Idris Elba en FatBoy Slim in de soundtrack.

Maaike Tol

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 5 mei 2016
DVD- en blu-ray-release: 9 september 2016