Beautiful Thing (1996)
Regie: Hettie Macdonald | 90 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Glen Berry, Scott Neal, Linda Henry, Ben Daniels, Meera Syal, Martin Walsh, Steven M. Martin, Tameka Empson, Andrew Fraser, John Savage, Julie Smith, Jeillo Edwards, Anna Karen, Garry Cooper, Daniel Bowers, Terry Duggan, Sophie Stanton, Ozdemir Mamodeally, John Benfield, Davyd Harries, Beth Goddard, Marlene Sidaway, Liane Ware, Catherine Sanderson, Dave Lynn, Jonathan Harvey
De Engelse productie ‘Beautiful Thing’ vertelt het verhaal van twee tienerjongens die tot de ontdekking komen dat zij elkaar leuker vinden dan voor een gewone vriendschap noodzakelijk is. Deze scholieren, Ste en Jamie, wonen aan dezelfde galerij in een Londonse arbeidersbuurt. Wanneer zij door een aantal omstandigheden bij elkaar in huis komen te wonen, worden zij binnen de kortste keren stapelverliefd op elkaar. Uiteraard wordt die prille liefde al snel op de proef gesteld.
Dit flinterdunne verhaaltje levert een bijzonder oppervlakkige film op. Hoewel de liefde tussen de twee jongens altijd geloofwaardig is (en daarbij goed wordt vertolkt door de jonge hoofdrolspelers), ontbreekt het de film volledig aan drama. Die dramatische elementen zijn er in theorie wel, we zien de verwondingen van Ste en vernemen dat Jamie op school in elkaar wordt geslagen, maar daar wordt verder niets mee gedaan. Terwijl de film nauwelijks laat zien dat Ste de klappen krijgt, zien we wel hoe zijn rug liefdevol wordt ingesmeerd door Jamie. Zodoende voelen we alleen de prille liefde maar nooit het drama, wat deze film meteen een stuk minder interessant maakt. Daarbij is het verwonderlijk dat de enige keer dat we iets te zien krijgen dat op echt drama lijkt, een bijzonder overbodige en merkwaardige scène is met het buurmeisje Leah.
Ander minpunt is dat het zogenaamde arbeidersmilieu waarin dit alles zich zou moeten afspelen, niets authentieks heeft. Dit zijn niet de grove, vaak uitgebluste gezinnen uit de realistische kitchensinkdrama’s van Mike Leigh of Ken Loach, maar een stel middenklassers die spelen alsof zij tot de arbeidersklasse behoren. Verbaal weten zij dan nog wel raad met die rol, maar in hun handelingen overtuigen zij nooit. De enigen die nog enigszins in dit milieu lijken thuis te horen, de vader en broer van Ste, zien en horen we dan weer veel te weinig.
Volgend probleem is de rol van de vrouwen in deze film. Zoals wel vaker in gayfilms, zijn de vrouwen hier stuk voor stuk onappetijtelijke, nogal dommige types. De enige die hier dan nog positief uitsteekt is de moeder van Jamie, die meteen de stereotype rol van homovertrouwelinge krijgt.
Wat je dan overhoudt is een weeïge, met veel flauwe humor opgeleukte feelgoodmovie, die buiten de doelgroep maar weinig filmliefhebbers zal aanspreken. Een roze liefdessprookje in een roze arbeiderswijk met een roze dansje om de film mee te besluiten. Een schattig maar veel te lichtvoetig niemendalletje, dat een vergelijking met het thematisch verwante ‘Fucking Åmål’ op alle fronten verliest.
Henny Wouters
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 14 november 1996