Bellflower (2011)

Regie: Evan Glodell | 106 minuten | actie, drama, romantiek | Acteurs: Evan Glodell, Jessie Wiseman, Tyler Dawson, Rebekah Brandes, Vincent Grashaw, Zack Kraus, Keghan Hurst, Alexandra Boylan, Bradshaw Pruitt, Brian Thomas Evans, Britta Jacobellis, Ceaser Flores, Chris Snyder, Dan Dulle, Jon Huck

Met een grote voorliefde voor ‘Mad Max 2’ – bij liefhebbers beter bekend als ‘Road Warrior’ – besluiten Woodrow en Aiden in Evan Glodells ‘Bellflower’ een auto met een vlammenwerper te maken. Terwijl het hart van Woodrow wordt gestolen door de vrije geest Milly, sluimert op de achtergrond de bouw aan de auto door. Een project dat alleen maar slecht kan aflopen.

Het is duidelijk dat ‘Bellflower’ een groots project was voor Evan Glodell, die de film regisseerde, produceerde, schreef, monteerde en de hoofdrol speelde. De voorliefde voor enerzijds de grauwheid van ‘Mad Max 2’ en anderzijds de meer toegankelijke en conventionele indiedrama’s maakt een bijzondere combinatie die wellicht niet altijd werkt, maar de film wel interessant genoeg maakt om te bekijken. De plot is krankzinnig om wel te werken en de uitstapjes naar de romantiek toe zijn – hoewel niet al te best geacteerd – dragelijk, omdat de escalatie onder de oppervlakte dreigt. Het lijkt alleen of Glodell geen definitieve keuze kon maken tussen een grauw en gruizig drama, of een mooie onafhankelijke film waar iedere bioscoopbezoeker zich in zou kunnen herkennen. Zoals dat dan vaak het geval is, schommelt ‘Bellflower’ dan wat tussen deze twee uiterste manieren om een film te interpreteren, en lijkt de balans zelfs niet goed te zijn op de momenten dat er wel degelijk wordt gekozen voor een vorm.

De gruizige gedeeltes vormen de betere stukken van de film, met het bouwen van de auto genaamd ‘Mother Medusa’ als hart. De vlammenwerper brandt makkelijk door de conventies heen, maar ziet zich teruggedrongen door de romances die de hoofdrolspelers noodgedwongen lijken te moeten ondergaan. Zo is ‘Bellflower’ een prettig vreemde film, maar niet de klassieker waar filmmaker (en voormalig cinematograaf) Evan Glodell misschien op had gehoopt. Maar met een budget van ongeveer 17 duizend dollar, is het resultaat verbluffend te noemen. Onderhoudend, met een sterk uitgangspunt en gave finale. Toch geeft de film uiteindelijk vooral heimwee naar ‘Mad Max 2’, waar we conflicten op een stuk drastischer manier opgelost zien worden. Het is het niveau waar Glodell naar streeft, maar behalen doet hij het niet. Zo is hij nog geen George Miller.

Luuk Imhann