Big Bad Wolves (2013)
Regie: Aharon Keshales, Navot Papushado | 105 minuten | komedie, misdaad, thriller | Acteurs: Tzahi Grad, Lior Ashkenazi, Rotem Keinan, Doval’e Glickman, Menashe Noy, Dvir Benedek, Nati Klluger, Kais Nashif, Ami Weinberg, Guy Adler, Arthur Perry, Gur Bentwich, Yuval Nadborany
Namedropping is een goede manier om publiciteit te generen. Auteurs maken graag dankbaar gebruik van (positieve) quotes van collega’s om hun boeken aan de man te brengen. Ook de filmindustrie is niet vies van een sappige uitspraak. Een pakkende oneliner kan mensen overtuigen om dat ene boek of die ene film te checken. Het Israëlische ‘Big Bad Wolves’ kan daar over mee praten. Niemand minder dan Quentin Tarantino promootte de rolprent. De regisseur noemde ‘Big Bad Wolves’ zijn “favoriete film van 2013.”
Als Tarantino een film de hemel inprijst, moet het wel goed zijn toch? Nou ja, niet alles waar de naam van de meester op prijkt is een garantie voor kwaliteit. ‘Hostel’ was vermakelijk, maar niet meer dan dat. Dat geldt ook voor deze Israëlische productie. ‘Big Bad Wolves’ draait om Dror. Deze timide godsdienstleraar wordt ervan verdacht een sadistische pedofiel te zijn. Na een blunder belandt hij op vrije voeten. Deze misstap kost detective Miki zijn baan. Verteerd door woede wil hij een bekentenis uit Dror slaan. Hij heeft echter niet op Gidi gerekend. De vader van een vermoord meisje verdenkt de docent daarvan. Een goede martelsessie moet hem de benodigde informatie geven. Dror wordt ontvoerd en in een geluidsdichte kelder opgesloten. In deze ruimte wordt ordinair tuingereedschap voor heel andere doeleindes gebruikt…
‘Big Bad Wolves’ is een onevenwichtige film geworden. De balans tussen humor, drama, suspense en horror is compleet zoek. De inktzwarte humor contrasteert met het serieuze onderwerp en is bij vlagen zeer ongemakkelijk. In een scène wordt verteld wat de kindermoordenaar waar de detective en de vader naar op zoek zijn, allemaal uitgevreten heeft. Het is misselijkmakend en ronduit schokkend om te horen wat er met de vermoorde meisjes is gebeurd (je krijgt er gelukkig niets van te zien). Alleen de ijskoud opgesomde versie van de gebeurtenissen levert kippenvel op. Zo’n passage wordt niet veel later opgevolgd door een slapstickachtige scène waarin Gidi telkens gestoord wordt door de bel als hij zijn martelpraktijken wil voortzetten. De film ‘loopt’ niet.
Daarnaast worden de personages niet uitgediept. Je ziet drie mannen die elkaar het leven zo zuur mogelijk maken, pijn lijden (geestelijk en lichamelijk). Het thrillerelement (is Dror schuldig of niet?) zorgt ervoor dat je geboeid blijft kijken. Toch is ook dit personage niet sympathiek. Je kijkt naar typetjes: de stoïcijnse docent met een geheim, de rauwe – maar rechtschapen – politieman en de doorgeslagen vader. Het fraaie kleurgebruik en de sombere, naargeestige sfeer houden je bij de les. Het acteerwerk is degelijk. Ook de ontknoping zit goed in elkaar. Tarantino’s favoriete film van 2013 is niet onaardig, maar een klassieker kun je dit onmogelijk noemen. Er zijn veel betere films uitgekomen. Het is zeer onwaarschijnlijk dat ‘Big Bad Wolves’ op veel eindejaarslijstjes als beste film van dat jaar uit de bus kwam…
Frank v.d. Ven
‘Big Bad Wolves’ verschijnt dinsdag 16 september 2014 op DVD en blu-ray.