Bird on a Wire (1990)
Regie: John Badham | 105 minuten | actie, komedie, avontuur | Acteurs: Mel Gibson, Goldie Hawn, David Carradine, Bill Duke, Stephen Tobolowsky, Joan Severance, Harry Caesar, Jeff Corey, Alex Bruhanski, John Pyper-Ferguson, Clyde Kusatsu, Jackson Davies, Florence Paterson, Tim Healy, Wes Tritter
Matige actiefilm die aardig begint, maar steeds ongeloofwaardiger wordt en te zwaar leunt op het charisma van hoofdrolspeler Mel Gibson om de film tot een goed einde te brengen. Gibson speelt Rick Jarmin, die in het getuige beschermingsprogramma van de FBI zit en al vijftien jaar een nomadisch bestaan leidt. Als monteur in een tankstation annex garage in Detroit probeert hij zo veel mogelijk onder de radar te blijven van notoire gangsters Eugene Sorensen (David Carradine) en Albert Diggs (Bill Duke), die nog een appeltje met hem te schillen hebben. Rick weet niet dat Sorensen is vrijgelaten uit de gevangenis en samen met Diggs op zoek is om hem als los eindje op te ruimen. Toevallig (ahum) komt de Newyorkse advocate Marianne Graves (Goldie Hawn) voor een zaak naar Detroit en komt ze bij zijn pomp om te tanken. Onmiddellijk herkent ze haar voormalige verloofde, hoewel haar verteld is dat Rick vijftien jaar eerder is omgekomen bij een vliegtuigongeluk. Hoewel Rick zijn ware identiteit ontkent en zegt dat hij Billy Ray Bowers heet, is Marianne niet overtuigd. Ze besluit ’s avonds terug te gaan om hem te confronteren. Intussen heeft Rick in paniek de FBI gebeld, maar zijn contactpersoon is met pensioen en de nieuwe agent Joe Weyburn (Stephen Tobolowsky) speelt onder één hoedje met Sorensen en Diggs. Die haasten zich naar Detroit en uiteraard arriveren Marianne en de criminelen zo’n beetje tegelijkertijd. Met haar hulp weet Rick te ontsnappen.
En weer te ontsnappen. Enzovoort. Amusant is de film in het eerste deel zeker, origineel allerminst, maar als de film zichzelf begint te herhalen, slaat eerst het ongeloof toe, en tegen de tijd dat de ontknoping in de dierentuin volgt, ook de verveling. Aan de acteurs ligt het op zich niet: Gibson en Hawn hebben echt wel chemie en hun gekissebis is behoorlijk vermakelijk en ze delen een aantal grappige oneliners. Kleine kanttekening: het moment dat Gibson begint over de bijnaam van zijn geslachtsdeel, krullen je tenen om. Was het maar bij één keer gebleven. Hoe dan ook: Gibson doet zijn bekende act van goeiige, joviale kerel die wel houdt van een grapje en hij zet zijn brede grijns en charme in om zichzelf door de film te loodsen. Uiteraard slaagt hij daarin, zonder zich al te veel te hoeven inspannen. Hawn heeft wellicht gepoogd om type-casting te voorkomen en de rol aangenomen van een geharde topadvocate. Algauw vervalt ze echter weer in haar bekende gilletjes, haar grote ogen zo ver mogelijk opensperren van verbazing of als het spannend wordt en haar gevatte opmerkingen. Als geslaagde zakenvrouw is ze echter geen moment geloofwaardig. Het tweetal samen in een film te laten optreden is in elk geval wel geslaagd: Hawn en Gibson zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd. Hun voornaamste tegenspelers zijn Carradine en Duke als de drugscriminelen die hen om willen leggen. Carradine is altijd een gedenkwaardige schurk en hij krijgt hier alle gelegenheid om te schmieren en gewoon de slechterik uit te hangen. Duke is altijd dreigend met zijn imposante postuur, diepe stem en kaalgeschoren hoofd, of hij nu een boef speelt zoals hier, of aan de juiste kant van de wet staat als politieman of militair.
De titel ‘Bird on a Wire’ refereert overigens aan een nummer van Leonard Cohen (dat overigens “”Bird on the Wire”” heet), waarbij de songtekst aansluit bij de situatie waarin Rick zich bevindt in de film. Het grootste manco aan de film is het verhaal met de steeds potsierlijker achtervolgingen, de slordige montage en de falende regie van John Badham die de film ondanks alle actie best een lange zit maken. Hoeveel achtervolgingen met auto’s, motors, helicopters en vliegtuigen wil je op elkaar stapelen, voordat het publiek het zat wordt? Bovendien zijn de meeste actiescènes niet optimaal gefilmd. Badham, die zijn sporen destijds al wel verdiend had – ook in het actiegenre – laat hier danig wat steken vallen. ‘Bird on a Wire’ is zo’n film die je met een half oog kijkt als die op tv vertoond wordt, terwijl je intussen een puzzel invult, je e-mail checkt en je rustig kan weglopen om drinken te pakken of naar het toilet te gaan, zonder dat je iets mist.
Hans Geurts
Waardering: 2.5
Bioscooprelease: 20 juli 1990