Black’s Game – Svartur á leik (2012)

Regie: Óskar Thór Axelsson | 104 minuten | misdaad, thriller | Acteurs: Thor Kristjansson, Jóhannes Haukur Jóhannesson, Damon Younger, María Birta, Vignir Rafn Valþórsson, Egill Einarsson, Björn Jörundur Friðbjörnsson, Ísak Hinriksson, Andri Már Birgisson, Þór Jóhannesson, Rúnar Freyr Gíslason, Hilmar Jonsson, Þröstur Leó Gunnarsson, Steinn Ármann Magnússon, Sveinn Geirsson, Jórunn Steinsson

‘Black’s Game’ is een film over de drugsscene in Reykjavik, met Nicholas Winding Refn in de rol van producent. Een betere aanbeveling kon regisseur Óskar Thór Axelsson zich voor zijn speelfilmdebuut haast niet wensen. Refn heeft immers naam gemaakt met zijn culthittrilogie ‘Pusher’ die de drugsscene in Kopenhagen onder de loep nam. (En heeft sindsdien nog ijzersterke films als ‘Bronson’ en ‘Drive’ afgeleverd.) Niet de eerste de beste dus. Maar zo’n naam schept natuurlijk wel bepaalde verwachtingen. Kan Axelsson die belofte vervolgens ook waarmaken?

De film start in elk geval veelbelovend. Middels jeugdfoto’s worden de hoofdrolspelers voorgesteld in een zeer vlot gemonteerde sequentie. Tezamen met de mededeling dat het verhaal is “Based on shit that actually happened”, is de toon meteen aardig gezet. We volgen Stebbi (nieuwkomer Thor Kristjansson) die op het politiebureau verantwoording moet afleggen voor een gevecht de avond ervoor, waar hij zich niks meer van herinnert. Buiten treft hij jeugdvriend Tóti (Jóhannes Haukur Jóhannesson), een forse kerel met een grote tatoeage op zijn kale kop, die zich de driftbuien van Stebbi ‘Psycho’ nog wel kan herinneren. Hij biedt zijn hulp aan in ruil voor Stebbi’s diensten. Het is Reykjavik 1999 en voor Stebbi is er geen weg meer terug. Hij ligt op ramkoers.

Stebbi stapt een wereld binnen van geweld en drugs. Binnen de kortste keren is hij opgenomen in de bende van Bruno (Damon Young), de baas van Tóti. Een sadistische man met een missie: hij wil de grootste drugsbaron van Reykjavik worden. Stebbi, al snel volkomen in een roes van coke, seks, drank, seks, geld, coke, feestjes en vooral nog meer coke, gaat er nietsontziend in mee. Er wordt een slim distributienetwerk opgezet en het gaat de bende voor de wind. Maar zoals altijd zijn het de onderlinge onenigheden die de weg naar de afgrond inzetten. En als Stebbi, die zijn leefritme volkomen vernaggeld heeft, door een domme fout wordt opgespoord door de narcoticabrigade, moet hij op de vooravond van het nieuwe millennium ineens een lastige afweging maken.

‘Black’s Game’ volgt het bekende pad van de onschuldige jongeling die zich laat verleiden door een wereld van glamour en uiteindelijk zichzelf verliest in de excessen waar die wereld op drijft.  Denk aan schoolvoorbeeld ‘Goodfellas’ (1999). Maar waar Martin Scorsese in zijn film vooral oog had voor karakterontwikkeling, lijkt het Axelsson enkel te doen om een bepaalde sfeer neer te zetten. Met harde technomuziek, snelle montage, veel seks en geweld. Het probleem hierbij is dat hij vooral lijkt te kopiëren in plaats van zelf te creëren. Axelssons beeldtaal is volstrekt inwisselbaar. En doordat hij geen aandacht heeft voor de ontplooiing van zijn karakters, is er daarom weinig om de kijker te grijpen.

Wat niet wil zeggen dat ‘Black’s Game’ een vervelende film is, zeker niet. Voor liefhebbers van het genre is het een lekkere zit, maar die liefhebbers moeten vooral niet het idee hebben dat ze iets nieuws gaan zien. Het is een aardige vingeroefening van Axelsson, maar hij zal toch echt eerst zijn eigen draai moeten vinden voor hij indruk kan maken. Het zal deze film zeker niet schaden dat Nicolas Winding Refn opgevoerd kan worden als producent. Het is alleen jammer dat het eindproduct voor deze man eigenlijk te min is.

Wouter de Boer

‘Black’s Game’ verschijnt dinsdag 19 maart 2013 op DVD.