Blancanieves (2012)

Regie: Pablo Berger | 104 minuten | drama, fantasie | Acteurs: Maribel Verdú, Daniel Giménez Cacho, Ángela Molina, Sofía Oria, Macarena García, Josep Maria Pou, Inma Cuesta, Ramón Barea, Emilio Gavira, Sergio Dorado

“En ze leefden nog lang en gelukkig.”. Zo eindigen feitelijk alle sprookjes op klassieke wijze. Of dat ook het geval is in ‘Blancanieves’ – deze oogstrelende Spaanse vertolking van Gebroeders Grimms Sneeuwwitje- valt nog te bezien.

Sevilla, de jaren 20. Antonio Villalta is een alom geroemde matador. Het noodlot slaat toe als hij in de volle arena ernstig gewond raakt door een bestorming van zijn opponent, een 513 kg zware stier. Zijn hoogzwangere vrouw Carmen moet aanzien hoe haar man gespiest wordt door dit zwaargewicht. Ze is zo geschokt door de aanblik dat de bevalling zich plotseling inzet en in het ziekenhuis vechten zowel man als vrouw voor hun leven. De beeldschone Spaanse danseres schenkt het leven aan dochter Carmencita, maar overlijdt tijdens het kraambed. Villalta is verscheurd door het nieuws. Hij wil zijn dochter niet erkennen en geeft haar weg, op aandringen van zijn geraffineerde verpleegster Encarna. Gebruik makend van zijn neerslachtigheid manipuleert ze hem en niet veel later trouwen ze. 

Ondertussen groeit zijn dochter Carmencita op bij haar oma en ervaart een liefdevolle jeugd. Helaas is dit niet van lange duur, want grootmoeder Doña Concha krijgt tijdens haar communie een hartaanval.

Antonio verslijt zijn dagen in depressie, verlamd in een rolstoel op de tweede verdieping van hun finca (landgoed). Zijn nieuwe vrouw heeft enkel oog voor haar eigen schoonheid en haar kinky affaire met de chauffeur, maar Encarna werpt zich op als stiefmoeder van Carmencita. Uiteraard niet uit liefde, want zo’n klein meisje is handig als slaaf in de huishouding. Het kolenhok wordt het nieuwe onderkomen voor het kind. Gelukkig heeft ze haan Pepe als gezelschap en als Pepe uitbreekt, volgt er een ontdekkingsreis door de finca. Carmencita bezoekt de verboden tweede verdieping en staat opeens oog in oog met haar vader. Wat begint als een schok ontwikkelt zich tot een hechte band en in de gestolen ontmoetingen leert Antonio zijn dochter de passie voor het stierenvechten.

De jaren verstrijken en Carmencita is volgroeid tot een prachtige jonge vrouw. Dit tot groot ongenoegen van haar stiefmoeder. Ze beveelt haar chauffeur om Carmencita mee de bossen in te nemen en haar te doden. Als hij haar denkt verdronken te hebben in de rivier, wordt ze verderop aan de oever gevonden door een reisgezelschap van lilliputters. Het zestal verdient hun geld als komische mini-matadoren. Ze wordt met open armen opgenomen in de groep en een van de dwergen wordt verliefd op de gracieuze jonge vrouw. Per toeval raakt Carmencita betrokken bij hun voorstelling en al snel ervaart ze de glorie van stierenvechter, net als haar vader. Deze faam blijft ook niet onopgemerkt bij haar stiefmoeder en Encarna besluit voor eigen rechter te spelen. Carmencita krijgt na haar genadige en glorieuze triomf een vergiftigde appel aangereikt en ze neemt een hap. Eindigt dit sprookje ook net zoals ons vlak voor het slapen gaan zo vaak is voorgelezen?

Deze film noir is eigenlijk met een woord te omschrijven: magistraal! Bijgestaan door betoverende en dramatische flamencomuziek grift ‘Blancanieves’ zich diep in je geheugen. Dat deze originele productie 10 Goya’s (Spaanse variant van de Oscars) heeft gewonnen is niet verwonderlijk. Je wordt meegezogen in het erotische, zwoele, naargeestige denkbeeld van de artistieke regisseur Pablo Berger (‘Torremolinos 73’).

Als Sneeuwwitje is Macarena García (‘Consuelo Muñoz’) perfect gecast en de zachtaardigheid en oogstrelende natuurlijke schoonheid die deze jonge actrice bezit, onderstreept het karakter van de lieftallige Carmencita. De rol van boze stiefmoeder wordt werkelijk adembenemend vertolkt door Maribel Verdú (‘Y Tu Mamá También’). Met haar kille elegantie, gemene grimassen gecombineerd met beeldschone gewaagde kostuums en make-up druipt de melancholiek van het doek af. Geestige humor en prachtige typografie vervolmaken het schouwspel en ondanks dat er geen woord gesproken wordt, is het ouderwetse vierkant filmformaat met z’n grove korrel en intense close-ups alleszeggend.

Lisette van der Meij

Waardering: 5

Bioscooprelease: 25 juli 2013
VOD-release: 3 december 2013
DVD-release: 3 december 2013