Bridget Jones’s Baby (2016)

Regie: Sharon Maguire | 123 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Renée Zellweger, Colin Firth, Patrick Dempsey, Gemma Jones, Jim Broadbent, Sally Phillips, Julian Rhind-Tutt, Shirley Henderson, Ben Willbond, Paul Bentall, Agni Scott, Katia Elizarova, Tom Rosenthal, Beattie Edmondson, Laura Checkley, Sarah Solemani, Joanna Scanlan, Neil Pearson

Iedereen droomt er wel eens van, maar lang niet iedereen doet het: een sabbatical nemen. Actrice Renée Zellweger deed het: ze nam een break van maar liefst zes jaar van het witte doek. Tijdens haar carrièrepauze zocht de Texaanse de schoolbanken op. “Ik wilde terug naar school om een aantal dingen te leren waar je tijdens het maken van films eigenlijk nooit tijd voor hebt,” vertelde ze in de talkshow van Jonathan Ross. De anonimiteit beviel de actrice uitstekend: “Als je een tijdje afwezig bent, verdwijn je ook uit het bewustzijn van mensen. Je valt niet meer op. Dat is fantastisch, je bestelt een kopje koffie en je kunt gewoon gaan.” Dat ze niet meer overal herkend wordt kan ook te maken hebben met de plastische chirurgie die ze onderging (waar ze overigens heel open over is). Haast onherkenbaar door de fillers verscheen ze in 2014 op de rode loper. Ze kreeg een stortvloed aan kritiek, waar ze zelf naar eigen zeggen niet om maalde. “Het hoort bij mijn werk. Ik merk er niet veel van, tenzij ik weer de arena instap. Ik ben niet actief op social media, dus ik zie het niet eens.” In 2016 stapt ze de arena die Hollywood heet weer in; voor de derde keer kruipt ze in de huid van de onhandige Britse Bridget Jones, die na een eeuwige strijd tegen de kilo’s eindelijk haar ideale gewicht gevonden lijkt te hebben, maar in de liefde nog altijd het spoor bijster is. In ‘Bridget Jones’s Baby’ (2016) raakt ze, zoals de titel al suggereert, onverwacht zwanger. Nu alleen nog uitzoeken wie de vader is…

De jaren gaan tellen voor Bridget (Renée Zellweger); bij aanvang van de film viert ze haar 43e verjaardag. Nou ja, van vieren is weinig sprake. Haar oude vriendengroep – Shazzer (Sally Phillips), Jude (Shirley Henderson) en zelfs Tom (James Callis) – heeft nauwelijks meer tijd voor een feestje omdat ze druk zijn met hun gezin, en de dag begint met de afscheidsdienst van haar oude geliefde Daniel Cleaves (Hugh Grant), van wie na een vliegtuigongeluk niets meer vernomen is. Tijdens de dienst komt ze ook haar andere ex, Mark Darcy (Colin Firth) tegen met zijn nieuwe vrouw. O ja, en spreken in het openbaar is nog altijd niet haar ‘ding’. Gelukkig maar dat ze in haar werk redelijk succesvol is, zolang ze niet afgeleid wordt door mannen ten minste. Haar veel jongere collega Miranda (Sarah Solemani) vraagt haar mee naar een muziekfestival; zo kan ze haar verjaardag toch nog een beetje vieren. Hoewel ze zich meteen van haar minst elegante kant laat zien, trekt ze wel gelijk de aandacht van de knappe Amerikaan Jack Qwant (Patrick Dempsey), met wie ze uiteindelijk ook in bed belandt. De volgende ochtend denkt ze dat hij hem gesmeerd is en druipt af. Een paar dagen later loopt ze bij een doopfeestje Mark weer tegen het lijf. Hij blijkt in scheiding te liggen en heeft nog altijd een zwak voor Bridget, en zij voor hem. Na ook met hem een gepassioneerde avond te hebben beleefd, blijkt Bridget zwanger. Het feit dat ze een kind krijgt, brengt haar nauwelijks van haar stuk. Maar dat ze Jack en Mark moet vertellen dat ze geen idee heeft wie van hen de vader is, des te meer!

Het personage Bridget Jones werd gecreëerd door de Britse schrijfster Helen Fielding en werd voor het eerst aan het publiek voorgesteld in een column in The Independent, waarin Fielding zonder blad voor de mond te nemen de issues van een alleenstaande dertiger in Londen beschrijft. De column was zo succesvol, dat er een reeks boeken volgde. Ook op het witte doek deed Bridget Jones het geweldig; de film ‘Bridget Jones’s Diary’ (2001) deed het zowel bij de pers als bij het publiek uitstekend en leverde actrice Renée Zellweger zelfs een Oscarnominatie op (en dat zien we toch niet vaak voor een komische rol). Opvolger ‘Bridget Jones: The Edge of Reason’ (2004) werd een stuk minder enthousiast ontvangen. Wellicht had dat te maken met het feit dat er een andere regisseur was aangetrokken, die meer voor de platte grap ging en minder respect leek te hebben voor het personage Bridget en er een karikatuur van maakte, terwijl haar menselijkheid juist haar kracht is. Gelukkig maar dat Sharon Maguire, die ook de eerste film regisseerde, terugkeert voor ‘Bridget Jones’s Baby’, een film die lange tijd ‘in de pijpleiding’ heeft gezeten. Al in 2009 werd het derde deel in de reeks aangekondigd, maar vanwege tal van personeelswisselingen in de crew duurde het zes jaar voor het daadwerkelijke filmen kon beginnen. “Als het zo doorgaat, kunnen we straks het verhaal van Bridgets kleindochters vertellen”, grapte Colin Firth in april 2013. Zo ver kwam het niet, maar het zou nog ruim drie jaar duren voor de productie afgerond kon worden.

Verschillende regisseurs en schrijvers (geen Richard Curtis deze keer) die aan een film gelinkt worden; meestal is dat geen goed teken. Bij ‘Bridget Jones’s Baby’ lijkt die onrustige personele bezetting niet al te grote gevolgen te hebben voor het eindresultaat. Goed, we moeten Hugh Grant missen, maar Patrick Dempsey is een waardig vervanger: Jack is even glad, maar liever van aard dan Daniel Cleaver en in dat opzicht dus een serieuzere rivaal voor Mark Darcy, hypercorrect als altijd. Heerlijk hoe deze tegenpolen met elkaar botsen! Maar dé kracht van de film is Renée Zellweger als Bridget Jones. Ja, ze ziet er net even anders uit dan in de eerste twee films (al stoort dat geenszins) en ze heeft eindelijk dat ideale figuur (alleen aan het begin van de film), ze blijft een levensecht personage met haar zwaktes en onzekerheden. Ze valt voorover in de modder, zet zichzelf voor schut voor haar piepjonge hipster-cheffin en heeft te kampen met een ernstig gevalletje zwangerschapsdementie. Juist die herkenbaarheid levert hilarische momenten op. Wanneer Jack en Mark de hoogzwangere Bridget door de draaideur van het ziekenhuis proberen te wurmen, rollen de tranen je over de wangen. Slapstick in optima forma! Aangevuld met de fantastische oneliners van Emma Thompson als Bridgets cynische gynaecologe (Thompson friste tevens het script op en dat is te merken!), de terugkeer van oude bekenden (onder anderen Gemma Jones en Jim Broadbent als pa en ma Jones) en fijne rollen van nieuwkomers (met name Sarah Solemani en Joanna Scanlon als Bridgets collega’s vormen een welkome toevoeging op de cast) is ‘Bridget Jones’s Baby’ een heerlijke feelgoodfilm. Misschien is het niet altijd even origineel of verrassend, en zit de eerste ‘Bridget Jones’-film nog net even iets beter in elkaar, maar dit derde deel staat garant voor herkenbaarheid, hilariteit en plezier. Ideaal voor een avondje onbedaarlijk lachen met vriendinnen!

Patricia Smagge

Waardering: 4

Bioscooprelease: 15 september 2016
DVD- en blu-ray-release: 8 februari 2017