Bright Future – Akarui mirai (2002)

Regie: Kiyoshi Kurosawa | 92 minuten | drama | Acteurs: Jô Odagiri, Tadanobu Asano, Tatsuya Fuji, Takashi Sasano, Marumi Shiraishi

Er zijn van die films die je een hoop te vertellen hebben, maar het blijft je dagen achtervolgen wat die boodschap nou eigenlijk is. Er zijn ook films die qua genre niet te plaatsen zijn. ‘Bright Future’ valt in beide categorieën.

De Japanse Regisseur Kiyoshi Kurosawa (geen familie van de beroemde voorganger Akira Kurosawa) heeft een verleden van typisch Japanse “yakuza-drama’s” en B-films van het horrorgenre; hij geniet reeds enige bekendheid in het westen met ‘Cure’ (1997) en ‘Pulse’ (2001). In ‘Bright Future’ presenteert Kurosawa een bijzonder mengsel van drama en fantasie, met een snufje horror, op bijna documentaire-achtige manier gefilmd (ook vrijwel zonder muziek). Het verhaal maakt ook nog eens gebruik van moeilijk te vatten metaforen; al met al dus geen film voor het grote publiek, maar des te meer voor liefhebbers van ongewone cinema die de kijker aan het werk zet. De drie verhaallijnen maken het niet gemakkelijk: de eerste lijn is die van de jongemannen Mamuro en Nimura; adolescenten die hun draai in de bestaande orde niet kunnen vinden. De tweede lijn is die van puberende jongens die doelloos rondklooien en de derde lijn is die van de mysterieuze kompaskwal, een levensgevaarlijk en tegelijk mooi dier dat als een verbindend element en metafoor de fragmentarische stijl van de film aan elkaar lijmt.

‘Bright Future’ lijkt een sarcastische titel voor deze film, die grotendeels in grauwe kleuren en donkere schaduwen is gefilmd. Volgens de maker is hier echter geen sprake van sarcasme; hij heeft echt geprobeerd om een hoopvolle boodschap te laten zien temidden van vrees, verwarring en conflict. De kwal speelt daarin een ambivalente rol. Het dier is giftig en gevaarlijk, maar het enige element in de film dat ook schittert en hoop uitstraalt. Een prachtige scene is die waarin Nimura de planken uit de vloer van zijn huis rukt, vrezend dat hij de kwal dood aantreft, om in het duistere water daaronder de kwal te ontdekken die fel oranje oplicht. Letterlijk als een licht in de duisternis. Uiteindelijk weet de kwal zich in het water van de stad te handhaven en de weg naar zee terug te vinden. Misschien lijken de jeugdige onaangepaste helden van ‘Bright Future’ wel wat op die kwal: aanvankelijk zijn ze een om zich heen stekende plaag voor de samenleving, maar uiteindelijk weten zij zich aan te passen, of de vrijheid te vinden van de open zee.

Het is jammer dat ‘Bright Future’ deze boodschappen heeft verpakt in een tamelijk ontoegankelijke film. Er zijn teveel scènes en uitspraken die vragen oproepen, ook omdat de film slordig lijkt te zijn gesneden en scènes abrupt worden afgebroken. Dat zou het resultaat kunnen zijn van de verkorting met twintig minuten voor het festival van Cannes. Gelukkig valt er een hoop te beleven aan het spel. Kurosawa heeft daarvoor twee van Japans bekendste acteurs gebruikt. Vooral Tadanobu Asano schittert met zijn subliem spel. En dan die donkere dreigende sfeer door de hele film, met die fascinerende gevaarlijke kwal, dat heen en weer slingeren tussen hoop en vertwijfeling; toch geen film om snel te vergeten.

Endre Timar

Waardering: 3

Bioscooprelease: 6 mei 2004