Brotherhood – True Justice: Brotherhood (2011)

Regie: Lauro Chartrand, Wayne Rose | 86 minuten | actie, drama, thriller, misdaad | Acteurs: Steven Seagal, Meghan Ory, Warren Christie, William ‘Big Sleeps’ Stewart, Sarah Lind, Hiro Kanagawa, Warren Takeuchi, Frank Cassini, Byron Lawson, Vincent Gale, Johnson Phan, Sôtarô, Paul Boyle, Mari Takino, Allen Keng, Greg Zach, Elle Buckle, Chelsey Reist, Gregory Fawcett, Jovanna Huguet, Alex Mallari Jr., J. Anthony Pena, Lee Tomaschefski

Eigenlijk is Steven Seagal nooit veranderd. Nee, het succes van ‘Under Siege’ (1992), toentertijd een blockbuster van jewelste, benadert hij mettertijd steeds minder, maar zijn films van tegenwoordig zijn verder niet spectaculair veel anders in opzet. De oude aikidomeester is niet zo snel meer als toen, maar nog steeds kan hij als geen ander vliegensvlug iemand van zijn wapen ontdoen. Dat is dan ook meteen een van de weinige positieven aspecten van zijn huidige stroom films – inderdaad stroom, want zijn laatste twee, ‘Brotherhood’ en ‘Urban Warfare’, zijn zo overduidelijk hetzelfde laken een pak dat ze maar met moeite uit elkaar te houden zijn.

In beiden speelt Seagal de oude rot in het vak Elia Kane, voorheen commando en algehele rouwdouwer, maar nu werkzaam als speurder voor de politie van Seattle. Beide films, die naast de hoofdpersoon ook bijna de gehele cast aan bijrollen delen, hebben een plot dat amper het samenvatten waard is. In ‘Brotherhood’ draait het om bendeoorlog tussen Japanners en Mexicanen, waarnaast er ruimte is ingeruild voor een gijzeling in een bank die een stroom anti-Wall Street retoriek in de film toelaat en verder geen enkel doel dient. Het is van een bedroevend niveau: een rommeltje, overlopend van de clichés en plotgaten. Beide films zijn twee aan elkaar geplakte delen van een televisieserie, en het blijkt in het zeer rommelige verloop van beide titels. Het blijft bovendien nogal potsierlijk om de vechtsportvirtuoos een oude, wijze speurder te zien spelen die het opeens van zijn scherpe inzichten moet hebben. Geen moment wordt dat geloofwaardig.

Maar het verhaal is in een Seagalfilm secundair: het draait om de actie. Daar staat het niet veel beter mee. Seagal zelf wordt volgend jaar zestig en is niet meer de illustere vechtsporter van weleer. Hij moet het dan ook verdacht vaak van schietwapens hebben om Seattle veilig te houden. Veel spetterender wordt het hier helaas niet, waarschijnlijk vanwege de budgettaire beperkingen – het is wat dat betreft tekenend dat Seagal coscenarist, producent en dus hoofdrolspeler is. Het oogst bewondering dat Steven Seagal nog steeds fanatiek films blijft maken, maar met kleine budgetten is een hoge mate van inventiviteit vereist om een actiefilm van het scherm te laten spatten. Hier blijft het echter beperkt tot een enkele schietpartij, waarmee de krappe anderhalf uur die de film duurt zelfs nog een lange zit wordt.

Steven Seagal is een cultheld die bij velen nog wel tot de verbeelding spreekt. Hij mocht dan ook recentelijk nog uit zijn ererolletje in Robert Rodriguez’ meest recente halfgelukte ode aan de b-film, ‘Machete’. Dat er voor actiemacho’s op leeftijd nog steeds een acteercarrière in zit, bewijst ‘The Expendables’ van Sylvester Stallone: daarin mocht elke actieheld behalve Seagal (Stallone zelf, Lundgren, Jet Li, Statham, Willis) wel even opdraven, met enorm financieel succes. Daar ontbrak Seagal door een behoorlijk knullige reden: hij kan niet door een deur met een van de producers. Wellicht is dat nog een laatste kans voor Seagal: niet jezelf al te serieus nemen, en je status als cultheld koesteren en te gelde maken. Tot die tijd is zijn werk waarschijnlijk helaas van dit deplorabele niveau.

David van Marlen

Waardering: 1.5