Café Society (2016)

Recensie Café Society CinemagazineRegie: Woody Allen | 96 minuten | komedie, drama, romantiek | Acteurs: Jesse Eisenberg, Steve Carell, Kristen Stewart, Corey Stoll, Sari Lennick, Stephen Kunken, Sheryl Lee, Jeannie Berlin, Ken Stott, Parker Posey, Paul Schneider, Blake Lively, Richard Portnow, Tess Frazer, Anna Camp

Bobby Dorfman (Jesse Eisenberg) is een wat naïeve jongen uit de Bronx, die naar het glamoureuze Hollywood van de jaren 30 van de twintigste eeuw verkast om het daar te gaan maken. Hij wordt na wat strubbelingen onder de vleugels genomen van zijn oom Phil (Steve Carrell), een machtige filmbons, maar raakt dan verstrengeld in een ingewikkelde liefdessituatie als zowel Phil als hijzelf verliefd blijken te zijn op dezelfde vrouw, Phils secretaresse Veronica (Kristen Stewart), die ook wel Vonnie genoemd wordt.

Ervaringen rijker en illusies armer raakt hij terug in New York verzeild in de swingende nachtclub scene vol met feesten en jazz (vandaar de titel) – en daarmee ook in de criminele onderneming van zijn oudere broer Ben (Corey Stoll). Dit tot grote bezorgdheid van zijn nabije familie.

‘Café Society’ is opgebouwd uit scènes waarin typisch Woody Allen-achtige verwikkelingen, voorzien van commentaar door Woody Allen, die resulteren in een film die Woody Allen dertig jaar geleden beter gemaakt zou hebben. Dat de filmmaker al heel wat jaren zijn hoogste niveau niet meer haalt, is alom bekend. Zijn meer recente films zijn op zijn best amusant en luchtig, als een paar oude sloffen die comfortabel zitten – en op zijn slechtst irritante navelstaarderij. 

De navelstaarderij wordt hier enigszins in toom gehouden, al zijn de vertrouwde Allen thema’s wederom hetzelfde en mag dit keer Eisenberg een soort van Woody Allen-imitatie doen als een neurotische en licht sociaal onhandige jongeman op zoek naar de betekenisvolle liefde. Dat doet hij overigens heel geslaagd en hij krijgt goed tegenspel van een stralende Stewart als Vonnie. De twee – die al eerder samen speelden – hebben een goede chemie en daarmee komt hun ontluikende romance (ondanks Phil als derde persoon in de driehoeksrelatie) goed tot uitdrukking. Om hen heen duiken de bekende (haast stereotype) Allen personages op, in de vorm van de joodse familieleden en humoristische (of althans zo bedoelde) terzijdes die niet zoveel met de plot te maken hebben en vooral illustreren dat het echte leven niet zo lineair en keurig verloopt als in de meeste andere films. Speciale eervolle vermelding voor Blake Lively die – verrassend – een tweede liefdespartner van Bobby speelt, genaamd… Veronica. Dat kan natuurlijk geen toeval zijn.

Mede door de inzet van de acteurs in hoofd- en bijrollen haalt ‘Café Society’ een gemiddeld niveau richting de oude sloffen, onder meer door een paar goede scènes die uitstijgen boven de rest van de vrij korte film. Daarbij is ook de ambiance een sterk pluspunt. De film is doordrenkt met nostalgie en met een aankleding die nauw aansluit bij de klassiekers uit het “gouden tijdperk” van Hollywood. Dit is niet in de laatste plaats te danken aan het camerawerk van Vittorio Storaro. De jazzmuziek is goed gekozen en ondersteunt de film op cruciale punten, maar dat is geen vervanging voor het zwakke scenario. Ook is de vertelstem van Allen veel te vaak aanwezig om onderdelen van het verhaal aan elkaar te praten, die hij beter in een handvol scènes had kunnen laten zien. Ook neigt de film teveel naar allerlei subplotjes die de coherentie van de film bepaald niet ten goede komen.

‘Café Society’ ademt soms de sfeer van een film die nog niet helemaal af is, alsof het een soort testversie is, of eerste voorvertoning. Scènes lijken niet helemaal af te zijn, of hadden nog getrimd kunnen worden en daarmee er ligt een waas van slordigheid over het geheel. Allen lijkt hier een vergeetachtige kok te zijn, die zijn ingrediënten weliswaar pruttelend op het vuur heeft laten staan, maar uiteindelijk geen complete maaltijd weet te serveren. Daarmee doet de ervaren filmmaker zijn goed spelende cast absoluut tekort.

Al met al is ‘Café Society’ een aardige en luchtige, maar zeker geen bijzondere film uit het uitdijende oeuvre van Woody Allen.

Hans Geurts

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 augustus 2016
DVD-release: 11 december 2016