Captain Abu Raed (2007)

Regie: Amin Matalqa | 102 minuten | drama | Acteurs: Nadim Sawalha, Rana Sultan, Hussein Al-Sous, Udey Al-Qiddissi, Ghandi Saber, Dina Raad-Yaghnam, Nadim Mushahwar, Faisal Majali, Mohammad Qteshat, Khaled Al-Safi, Rami Samara, Ayat Najah Abd Al-Sadeq, Lara Sawalha, Khuloud Khaled Issa, Phaedra Dahdaleh, Claire Naber, Fawaz Zoubi

Wie met enige scepsis deze film in gaat, omdat hij of zij verwacht verveeld te worden met een traag verhaaltje over ‘die andere’ mensen aan het andere eind van de wereld, die islamitische wereld, met haar voor ons onwennige gebruiken en gedragsregels, zal nog aangenaam verrast worden door ‘Captain Abu Raed’.

De makers hebben voor de vertelstructuur duidelijk naar Hollywood gekeken en ondanks dat daar wellicht ook commerciële redenen aan ten grondslag liggen, pakt het zeer goed uit. Het verhaal dat zich in een droge, zanderige stad en omgeving, ergens in Jordanië afspeelt, komt aangenaam dichtbij en wordt slim en vlot verteld. Geen uitvergrote confrontaties met een andere cultuur, maar een herkenbaar, soms sprookjesachtig relaas over mensen die in hun leven tegen dezelfde dingen aanlopen als wij.

Met oog voor detail en menselijke verhoudingen brengt de in Amerika opgeleide en redelijke jonge regisseur Amin Matalqa (hij is pas 33!) sterke personages op het witte doek, die, gestalte gegeven door goede acteurs (ook de jongere spelers) een ontroerend verhaal vertellen van een man die een tweede kans in zijn voorbij gewaande leven krijgt. De film lijkt zich clichématig te ontspinnen, maar kent subtiel verrassende wendingen. Het enige minpunt is de muziek, die iets te zoetsappig is. Het riekt naar Ennio Morricone, hoewel het dit niveau bij lange na niet haalt.

‘Captain Abu Raed’ kan een heel breed publiek in alle leeftijden en culturen aanspreken, omdat cultuur hier slechts een dienende rol speelt. Waar het werkelijk om gaat zijn mensen en dat zijn we allemaal, nietwaar? Die menselijke verbondenheid geeft deze film haar meeslepende karakter, op een niveau dat sterk doet denken aan de Italiaanse klassieker ‘Cinema Paradiso’ uit 1988 (met muziek van de échte Morricone), waarin ook een oudere man (Philippe Noiret) zich ontfermt over een jongetje.

Het lijkt wel alsof Amin Matalqa de opdracht heeft gekregen een film te maken die vooroordelen over het Midden-Oosten wat moet verzachten en de wereld moeten tonen dat wij in het westen ons hart weer open mogen stellen voor de Arabische wereld, die in haar diepste wezen niet van die van ons verschilt. Als dat zo is verdient hij de Nobelprijs voor de vrede, want bij het kijken van het ontroerende ‘Captain Abu Raed’ zal zelfs het meest afgesloten hart open gaan, waar ook ter wereld.

Arjen Dijkstra

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 8 januari 2009