Carnival of Sins, Mötley Crüe Live (2006)

Regie: Hamish Hamilton | 137 minuten | muziek | Met: Vince Neil, Nikki Sixx, Mick Mars, Tommy Lee

De intro van de dvd ‘Carnival of Sins, Mötley Crüe Live’ is grappig. Vervolgens wordt je meegesleept in een adrenalineverhogend beeld- en muziekspektakel. Menig schaars geklede mooie dame verschijnt ten tonele voor de show losbarst. De beelden zijn dusdanig ‘snel’ gemonteerd dat ze bij tijd en wijle de sfeer van een heftig rockconcert weergeven. De overzichtsshots geven een vrij statisch geheel weer. De opnames zijn vaak te donker en de voorstelling is vaak seksueel getint. De lichteffecten lijken meer op die van een slechte kermisattractie. Om de slechte opnames en slechte belichting te verbloemen worden vaak speciale effecten toegepast om het geheel nog enig cachet te geven. De geluidskwaliteit van de film is erg goed. De muziek blijft uiteraard waar het om draait.

Om het gebrek aan het charisma van de zanger op toneel te verbloemen, heeft de regisseur veel shots gemonteerd van welgevormde, schaars geklede en rockende dames in het publiek. Opvallend is, dat er veel Pamela-look a likes in het publiek zijn te vinden. Vergeleken met optredens en vuurspektakels van en bij optredens van voorgangers zoals bijvoorbeeld Iron Maiden, valt het circus optreden van de Motley Crüe toch een beetje tegen. En ondanks het heldere stemgeluid van de zanger, blijft hij zich gedurende het gehele concert een beetje stijfjes over het podium bewegen. De uitstraling van de bassist en de gitarist is te vergelijken met die van de ondertussen bejaarde Keith Richards.

De kleding van de artiesten mist een bepaalde frivoliteit die je mag verwachten van kostuums tijdens een circusoptreden. Het enige wat leuk blijft om naar te kijken zijn de kleurrijke tatoeages van de rockers. Tommy Lee lijkt het enige energieke bandlid. Vol overgave drumt hij het hele concert aan elkaar. Ook zijn kleding en geschilderde gezicht komen het dichtst in de buurt van die van een circus artiest. Op het kleine scherm draagt hij zo’n beetje de hele show. Ook het publiek weet hij uit te dagen. Met name het vrouwelijk publiek gaat zonder aarzeling, in grote getale in op zijn verzoeken.

In eerste instantie lijkt deze dvd beter geschikt als achtergrond op een groot scherm, tijdens een stevige zomerbarbecue. Ook de rookeffecten zijn niet wat je noemt overweldigend en het lijkt alsof het geheel niet enerverend genoeg is om je tot het eind gekluisterd aan het scherm te houden. De dwergact is dusdanig slecht belicht, dat je hem bijna letterlijk en figuurlijk over het hoofd ziet. In het begin lijkt het alsof er heel erg hard gezocht moest worden naar mooie beelden. Naarmate het concert vordert, wordt de beeldkwaliteit beter. Hetzelfde geldt voor de belichting en de compositie. De shots van de rockers worden langer en de sfeer van het hele concert lijkt een stuk losser te worden. Uiteindelijk begint het meer op een goeie muziek documentaire te lijken. Na afloop heb je toch het gevoel dat je een écht rockconcert heb aanschouwt. Het enige wat ontbreekt zijn de suizende oren.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 4