Carolina (2003)

Regie: Marleen Gorris | 94 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Julia Stiles, Shirley MacLaine, Alessandro Nivola, Randy Quaid, Edward Atterton, Azura Skye, Mika Boorem, Jennifer Coolidge, Alan Thicke, John Capodice, Lisa Sheridan, Ambyr Childers, Daveigh Chase, Lauri Johnson, Michael Panes, Dwight Armstrong

Wie beter dan Marleen Gorris om het verhaal van ‘Carolina’ te verfilmen? Het door Katherine Fugate (‘The Prince and Me’) geschreven script is voor deze laatste een zeer persoonlijk verhaal geworden dat gebaseerd is op de relatie met haar grootmoeder. De Nederlandse Marleen Gorris staat bekend om haar verfilmingen van vrouwelijke relaties, films waarin vrouwen een hoofdrol spelen. Gorris maakte in één klap naam met haar debuut ‘De stilte rond Christine M.’, waarvoor ze een Gouden Kalf in ontvangst mocht nemen. Voor ‘Antonia’ sleepte ze zelfs een Oscar in de wacht. ‘Carolina’ mag dan aan de oppervlakte een romantische komedie lijken, onder deze laag schuilt een prachtig drama, waarin familiebanden en vriendschappen tussen een groep bizarre karakters, voornamelijk vrouwelijke, uitstekend uit de verf komen. Gorris blijkt de geknipte persoon geweest te zijn voor de regisseursstoel.

Hoofdpersoon Carolina Mirabeau (Julia Stiles) is nog de normaalste van de familie, die je met een gerust hart white trash zou mogen noemen. Als oudste zus heeft zij het meeste verantwoordelijkheidsgevoel en kunnen haar zus Georgia (Azura Skye) en halfzusje Maine (Mika Boorem) altijd bij haar terecht met hun problemen. Georgia is in verwachting en lijkt absoluut ongeschikt als moeder. Maine is een tiener die obsessief bezig is met een hobbelpaard en loterijcijfers. Als ze op haar hobbelpaard zit krijgt ze visioenen van winnende cijfers. De drie meisjes zijn opgevoed door de op zijn zachtst gezegd excentrieke oma Millicent (Shirley MacLaine). Vader Ted (Randy Quaid) zit namelijk meer bij AA bijeenkomsten dan klaar te staan voor zijn kroost. De drie dochters kregen hun naam omdat dat de staat was waarin ze geboren zijn. Dan is er nog tante Marilyn – een leuke rol van Jennifer Coolidge – die gedurende de film afwisselend in en uit de gevangenis verblijft, wegens het runnen van een bordeel. Carolina houdt dolveel van haar familie, maar af en toe wordt het haar te veel. Gelukkig is daar haar beste vriend én buurman Albert Morris (Alessandro Nivola), met wie ze lief en leed deelt. Ook Millicent is dol op Albert, maar wat ze niet weet is dat hij in werkelijkheid de schrijver is van de “Daphne St. Claire” pulpromannetjes die ze zo graag leest. Carolina’s grootmoeder is waarschijnlijk de eerste die inziet dat Albert de perfecte man is voor haar kleindochter, maar uiteraard duurt het nog de hele film voor Carolina en Albert dat zelf ook inzien. Carolina werkt namelijk achter de schermen bij een tv-datingprogramma en ontmoet daar een aantrekkelijke Engelsman, Heath Pierson (Edward Atterton). Door een samenloop van omstandigheden vraagt hij haar mee uit en het klikt. Dan komt het onoverkomelijke moment dat ze hem aan haar familie moet voorstellen, maar wat misschien nog wel erger is, aan Albert. Dat een en ander escaleert staat natuurlijk als een paal boven water.

De familiebijeenkomsten zijn erg humoristisch, en dat is vooral te danken aan de komische uitspraken van Millicent. In eerste instantie zou Kathy Bates de rol vertolken van oma Mirabeau – en je kunt je haar ook best in die rol voorstellen – maar Shirley MacLaine doet het enorm goed als grofgebekte, eigenzinnige dame, met een hart van goud en een eindeloze liefde voor haar familie. Mede dankzij haar sterke acteerprestatie is de film een aanrader. Naast Julia Stiles, die trouwens ook zeer behoorlijk acteert, zijn de overige rollen ook uitstekend ingevuld. Het script laat alle ruimte voor gekke personages en af en toe doet de film zelfs wat magisch realistisch aan. Een film met een lach en een traan.

Monica Meijer