Cats & Dogs: De Wraak Van Kitty Galore – Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore (2010)
Regie: Brad Peyton | 85 minuten | komedie | Originele stemmencast: Bette Midler, Nick Nolte, Chris O’Donnell, Roger Moore, Joe Pantoliano, Christina Applegate, Michael Clarke Duncan, Neil Patrick Harris, James Marsden, David Milchard, Paul Rodriguez
Negen jaar zijn er verstreken tussen ‘Cats & Dogs’ en deze opvolger. Je kunt je oprecht afvragen of er in die tijd geen mogelijkheid was een betere film te maken. ‘Cats & Dogs’ was al geen hoogvlieger, maar ‘Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore’ is niet minder dan een straf om te zien. Één voordeel: deze film is iets beter te verteren voor kattenliefhebbers, want hoewel de slechterik nog steeds een kat is, vinden de honden (de helden) ook medestanders onder deze miauwende viervoeters.
Dat ‘Cats & Dogs: De wraak van Kitty Galore’ (zoals de film in het Nederlands heet) zo’n misbaksel is geworden, ligt nog niet eens aan het verhaal, maar wel aan de visuele uitwerking en de afwezigheid van humor. Nu is het niet zo dat er een prima uitgewerkt en onderhoudend scenario aan ten grondslag ligt, maar voor de doelgroep (twaalf jaar en jonger) is er niets mis met de opzet van de film.
Er bestaan een tweetal geheime operaties: DOGS en MEOWS. Kitty Galore, één van de agenten van Meows, is bij een missie in een vat ontharingsmiddel gevallen en voilà, de voorheen knuffelige poes werd een kaal, lelijk en vooral wraakzuchtig scharminkel. Mensen, maar vooral honden moeten het ontgelden. Daarvoor heeft ze een geheim wapen, dat ze “The Call of The Wild” heeft genoemd. Klinkt gevaarlijk, maar het is maar een geluidsopname, die alleen honden kunnen horen en dan in die frequentie dat ze er gek van zullen worden. Alle honden zullen zich tegen hun baasjes keren en zullen dan ook in kennels gestopt worden, zo redeneert de kale kat. Als alle honden veilig opgesloten zijn, kan zij verder met haar duivelse masterplan: het veroveren van de wereld.
Gelukkig staan de honden van DOGS er niet alleen voor, als ze achter dit boosaardige plan komen: ze krijgen hulp van MEOWS. Katten en honden die samenwerken? Het heeft wat voeten in aarde, maar uiteindelijk lukt het… Beide organisaties hebben de nieuwste technische snufjes tot hun beschikking, dus alles wordt op alles gezet om de psychotische Kitty Galore te stoppen.
De film is grotendeels in live action opgenomen, alhoewel de deelname van meespelende acteurs maar marginaal is. Chris O’Donnell speelt bijvoorbeeld een politieagent die net vader is geworden (zijn vrouw komt ook nog twee tellen in beeld). Hij ziet met lede ogen aan dat zijn politiehond Diggs wegens slecht functioneren uit zijn functie ontheven wordt en in een kennel terechtkomt.
De honden zijn digitaal bewerkt zodat het lijkt of ze praten en hoewel dit nooit overtuigt en minder goed gedaan is dan in bijvoorbeeld ‘Beverly Hills Chihuahua’ is het nog altijd beter dan de ineffectieve stop motion technieken die hier toegepast worden. Deze zien er houterig en gewoon lelijk uit. De combinatie live action met CGI (Kitty Galore is volledig CGI) en stop-motion komt hier rommelig over. De makers zijn er niet in geslaagd er een vloeiend productie van te maken. Als ‘Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore’ een animatiefilm was geweest, was het geheel al sprongen vooruit gegaan.
De (originele) stemmencast is overigens uitstekend ingevuld: Bette Midler als Kitty Galore lijkt voor dit soort rollen te leven en haalt dat beetje er uit wat er in zit. Ook James Marsden als Diggs, Nick Nolte als Butch en Christina Applegate als Catherine zijn op dreef. Katt Williams valt ook in positieve zin op als de duif Seamus, die een redelijk cruciale rol speelt in het spionageverhaal (in de Nederlandse versie nemen Leontine Borsato, Ruud Feltkamp en Jan Kooijman stemmen voor hun rekening).
De makers proppen de film verder nog vol referenties aan andere – voor volwassenen bedoelde films- ongetwijfeld om aan de ongeschreven regel te voldoen dat jeugdfilms ook voor grote mensen aantrekkelijk moeten zijn – maar zelden voelde een spoof zo misplaatst als de veel te lang uitgerekte ‘The Silence of the Lambs’ parodie in deze film. Tuurlijk, dat hoort immers bij de opvoeding; vertellen wie Hannibal Lecter is! Het zorgt voor een ongemakkelijk gevoel, zeker omdat het gewoonweg niet eens grappig is. En dat is de hele film eigenlijk ook niet. Veel van de humor moet komen van het feit dat katten en honden een geheim leven leiden waar wij mensen niets van weten. Ze kunnen praten en hebben technische uitvindingen waar menselijke geleerden een puntje aan kunnen zuigen. Dat is niet komisch. Net zo min het grappig is dat een hond een onderbroek op zijn hoofd krijgt. Deze film is zonde van je tijd en geld.
Monica Meijer
Waardering: 1.5
Bioscooprelease: 28 juli 2010