Cats Don’t Come When You Call – Neko nanka yondemo konai (2016)

Regie: Toru Yamamoto | 103 minuten | komedie | Acteurs: Shunsuke Kazama, Mayu Matsuoka, Takeshi Tsuruno

Het leven van hondenliefhebber Mitsuo raakt lichtelijk uit balans wanneer zijn broer thuiskomt met een stel kittens. Mitsuo is een jonge bokser die samenwoont met die broer, een professionele mangatekenaar. Nog nauwelijks gewend aan zijn nieuwe huisgenoten krijgt Mitsuo de volgende klappen te verwerken: zijn bokscarrière loopt gevaar door een zware blessure en zijn broer besluit zijn eigen weg te gaan. Dus blijft Mitsuo achter, zonder carrière, zonder broer, maar met twee kittens.

Alleen al die kittens zijn voldoende reden om de Japanse komedie ‘Cats Don’t Come When You Call’ te bezoeken. De twee doen alles wat kittens zo onweerstaanbaar maken: ze plassen het hele huis onder, ze houden je uit je slaap met hun gemauw, ze lopen je voor de voeten, ze gaan naar buiten wanneer ze binnen moeten blijven en blijven binnen wanneer ze naar buiten zouden moeten. En wanneer je ze echt zat bent kruipen ze tegen je aan, leggen hun ronkende hoofd in je schoot en verdienen heel sneaky weer een paar dagen krediet.

Hoewel die katten een belangrijke rol spelen is ‘Cats Don’t Come When You Call’ veel meer dan een komedie over kittens. Het is in de eerste plaats een coming of age verhaal over een jongen die zijn plaats moet vinden in een gecompliceerde wereld. Een wereld waar iedereen meer verstand lijkt te hebben van katten dan hij zelf, maar ook een wereld waarin opvallend veel mensen rondlopen die hem een handje willen helpen.

Qua verhaal en boodschap verrast ‘Cats Don’t Come When You Call’ geen moment. Door voor de katten te zorgen gaat Mitsuo ook eindelijk voor zichzelf zorgen en leert hij zijn eigen sores opzij te zetten. Hoe dit verhaal gaat eindigen, weten we al wanneer Mitsuo’s broer hem de suggestie doet om zelf eens een manga te tekenen. Enige verrassing komt van de hilarische aftiteling.

De voorspelbaarheid doet niets af aan de amusementswaarde. Bijzonder knap hoe regisseur Toru Yamamoto met een minimaal verhaal en een handjevol personages de kijker anderhalf uur weet te vermaken. Soms door een mooie grap, soms door wat ongepolijst sentiment, soms door een leuke verwijzing naar Rocky (inclusief verminkte Rockymuziek), soms door plots van perspectief te veranderen zodat we een dagje op jacht gaan met de katten. Alles bij elkaar niets schokkends maar o zo genietbaar.

Henny Wouters