Chaos Theory (2007)
Regie: Marcos Siega | 87 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Ryan Reynolds, Emily Mortimer, Stuart Townsend, Sarah Chalke, Mike Erwin, Constance Zimmer, Matreya Fedor, Elisabeth Harnois, Chris William Martin, Christopher Jacot, Alessandro Juliani, Lisa Calder, Ty Olsson, Jocelyne Loewen, Christine Chatelain
Volgens Frank Allen (Ryan Reynolds) is het leven een grote chaotische bende als je er niet zelf wat orde en structuur in aanbrengt. Dus werkt hij met lijstjes. Om bijvoorbeeld keuzes af te wegen en prioriteiten te kunnen stellen. Spontaniteit? Geen optie. Tot het moment dat hij door domme pech de controle over zijn leven dreigt kwijt te raken en gedwongen wordt om zijn ideeën te heroverwegen. Dat wordt overigens wel gelijk op een hoogst ongeloofwaardige manier bereikt.
Door het vooruit zetten van de klok door zijn vrouw Susan (Emily Mortimer) komt hij te laat voor de pont. Iets wat hem zelf nooit zou zijn gebeurd! Vervolgens komt onze obsessieve efficiencyexpert in een reeks situaties terecht die op zich iedereen zou kunnen overkomen met een beetje pech. Maar hoe daar naderhand op gereageerd wordt door zowel Frank als Emily gaat het voorstellingsvermogen te boven. Zo vertikt Emily het te luisteren naar Frank en gaat hij op zijn beurt wel opzichtig dom om met de ontstane situatie.
Maar goed, de filmmakers hebben deze cruciale gebeurtenissen nodig om op voort te borduren, dus nemen we dat maar even voor lief. Het biedt Reynolds namelijk wel de gelegenheid om zijn veelzijdigheid als acteur te laten zien. En dat pakt goed uit. Vanaf het moment dat de enige verrassing in het script zich aandient wordt het echt helemaal zijn show en kan hij zich flink uitleven in zijn rol. Het leukste aspect van de film. Hoe zit het dan met de lach in ‘Chaos Theory’? Nou, voor een komedie valt dat wat tegen. Dat ligt niet zozeer aan de kwaliteit van de grappen of de acteerprestaties, als wel aan het feit dat het script meer de nadruk legt op het persoonlijke drama van Frank. En voor een drama is het script juist weer te licht en te simpel, waardoor het je nooit echt raakt.
Het typisch Amerikaanse einde is zelfs ronduit tenenkrommend. De muziek die voorbij komt is wel opvallend leuk en goed gekozen. Van die deuntjes die je ooit wel eens gehoord hebt maar nooit weet wie de artiest nu eigenlijk is. Maar regisseur Marco Siega – vooral bekend van tv-producties – wekt nergens de indruk onderscheidend te willen zijn. Hij blijft netjes binnen de lijntjes en gaat vooral voor ‘veilig’. Net zoals de hoofdpersoon in zijn film dus. ‘Chaos Theory’ is vlees noch vis en laat beslist geen blijvende indruk achter. Maar het is zeker onderhoudend genoeg als je van Ryan Reynolds houdt of zin hebt in een luchtig tussendoortje.
Brian Ligtvoet