Chillers (1987)

Regie: Daniel Boyd | 91 minuten | horror | Acteurs: Jesse Emery, Marjorie Fitzsimmons, Laurie Pennington, Jim Wolfe, David Wohl, Gary Brown, Jesse Johnson, Thom Delventhal, Bradford Boll, Kimberly Harbour, Michael Martin, Will Tuckwiller, David R. Hamm, John Marshall, Mike Frasher, Peterr Jesus, Lone A. Steinberg, Jim Dickson, Stacy Weddington, Sharon Bleau, Bruno Yanish, Tom McGee, Jennifer L. Cline, Rick Robinson, Craig Weers, A.V. Gallagher, Virginia Lockewood, W. Till Curry, Stephanie Holland, Brooks D. Cunningham

In deze film maken we kennis met een groep reizigers die in een busstation gestrand zijn. Om de verveling te verdrijven vertellen ze elkaar horrorverhalen in de vorm van nachtmerries die ze hebben gehad. Wanneer daarna hun bus arriveert blijken hun nachtmerries meer raakvlakken met de werkelijkheid te hebben dan ze ooit hadden durven dromen.

De jonge Lindsey maakt in het zwembad kennis met de zwemmer Billy Waters. Kort daarna denkt ze dat hij in het zwembad verdronken is maar naspeuringen leveren niets op en ook krijgt ze te horen dat Billy al vijf jaar geleden verdronken is. Ze ziet hem later echter opnieuw in het zwembad maar kan de hernieuwde kennismaking niet bepaald waarderen.

Een op meerdere punten geslaagd verhaal. Een goed opgeroepen surrealistisch sfeertje, mede omdat niet altijd duidelijk is of Lindsey aan waanvoorstellingen lijdt of niet. Ook de duistere atmosfeer in het verlaten zwembad roept de nodige spanning op, net als de sarcastische-spottende houding van de opnieuw opduikende Billy en zijn lotgenoten en de daarmee gepaard gaande angst en radeloosheid van Lindsey. Effectief ondersteund door de nodige enge geluiden. Minpunt van dit verhaal is de voorspelbaarheid vanaf het moment dat duidelijk wordt dat Billy jaren geleden verdronken is.

Padvinder Bob Jordan gaat met zijn drie leerlingen Mason, Scott en Jimmy kamperen in de wildernis. Ze komen een stroper tegen die hen waarschuwt om te vertrekken. De stroper heeft echter al snel niet veel meer in te brengen wanneer Bob wat merkwaardige gedrag begint te vertonen. Bob zet daarna zijn zinnen op zijn leerlingen en het is aan Mason om uit zijn handen te blijven en zijn vriendjes te bevridjen.

Een van de betere verhalen in deze film. Geslaagd door de unheimische sfeer in het donkere bos, de al dan niet nachtelijke scènes met confrontaties en achtervolgingen met daarbij een goed gebruik van licht en donker, en doordat Bob naarmate het verhaal vordert angstaanjagender wordt doordat hij een meer dan figuurlijke wolf in schaapskleren blijkt te zijn. Minpuntjes zijn de ietwat ongeloofwaardige wendingen in het verhaal wanneer Mason meerdere malen aan Bob weet te ontsnappen.

Sharon Phillips denkt dat ze aan hallucinaties lijdt wanneer ze de nieuwslezer Tom Williams via de televisie tot haar persoonlijk hoort spreken. Toch belt ze op waarna hij bij haar op bezoek komt. Tom blijkt een vampier te zijn die Sharon tot zijn slachtoffer maakt. Wanneer ze van hem hoort dat ze geen vampier zal worden maar binnen een paar dagen door zijn toedoen zal sterven besluit ze zich tegen hem te verzetten.

Een van de mindere verhalen in deze film. Spannend of eng wordt het nergens en er zal ook vooral de vraag rijzen wat de bedoeling is van dit verhaal. En ook van de personages daarbinnen, want een deel van de beweegredenen achter hun handelingen komt vaag en onduidelijk over, evenals de relaties die Tom met zijn ook in het verhaal opduikende medevampier onderhoudt. Verder her en der ook wat traag, niet uit de verf komend en met een onlogisch slot. Niettemin een paar geslaagde scènes wanneer met het nodige bloedvergieten de nodige slachtoffers worden gemaakt.

Ronnie ontdekt dat hij de doden weer tot leven kan roepen. Hij laat zowel zijn broer als meerdere personen in overlijdensadvertenties uit de dood opstaan. Ze blijken echter niet allemaal van dankbaarheid over te lopen en wanneer een van hen een moordenaar blijkt te zijn die Ronnie wil dwingen een stel medecriminelen tot leven te roepen, worden zowel Ronnie als zijn verrezen broer aan het gewelddadig gedrag van de moordenaar onderworpen.

Vooral geslaagd door de dreiging en het meedogenloos optreden van de uit de dood verrezen crimineel en de willekeurige gewelddadigheid in diens handelingen. Een minpunt is het ontbreken van een toelichting op Ronnie’s gave en op diverse gebeurtenissen in het verhaal.

De leraar Dr. Conrow vertelt zijn leerlingen over de legendarische Ixpe, een in vroeger tijden als krijgshaftig en wreed bekend staande oorlogsgod van de Azteken. Twee van Conrows studenten proberen Ixpe op te roepen. Hun poging is succesvol, Ixpe neemt bezit van het lichaam van een studente en zoekt daarna Conrow op om hem op proefondervindelijke wijze kennis te laten maken met de offerrituelen van de Azteken.

Een van de betere verhalen in deze film. Geslaagd door de kwaadaardigheid die de bezeten studente uitstraalt, de meedogenloosheid en willekeur waarmee Ixpe zijn slachtoffers maakt en de chaotische taferelen die ontstaan wanneer Ixpe in een klas vol leerlingen zijn kwaadwillende aanwezigheid op niet mis te verstane wijze kenbaar maakt. Wel worden diverse bezetenheidsscènes nogal uitbundig in beeld gebracht waardoor ze her en der wat overtrokken overkomen.

Het omvattende verhaal heeft betrekking op de interactie tussen de vijf buspassagiers die in afwachting van hun bus zijn en de slotscène die zich afspeelt wanneer de bus is gearriveerd en ze voor de nodige ongewenste verrassingen komen te staan. Een slot dat niet al teveel verrassingen zal opleveren, al komt het wel over als een gepaste opvolgende afsluiting van de belevenissen in de afzonderlijke verhalen.

Wat vooral ook opvalt is het overduidelijk low-budget gehalte van deze onafhankelijke productie. De beeldkwaliteit is van niet bijster veel meer dan die van een homevideo, en ook het acteerwerk van de in deze film opdravende amateurs is niet altijd even overtuigend. Met name de scènes in het busstation komen herhaaldelijk over alsof de uitgesproken teksten worden voorgelezen. Als nadeel kan ook de korte tijdsduur van de verschillende verhalen ervaren worden, waardoor het een en ander niet altijd uit de verf komt.

Toch wordt er op een juiste wijze aandacht besteed aan de introductie van de diverse karakters, wat op gewenste wijze tot de benodigde identificatie met hen leidt. Al met al overtreffen de pluspunten in deze productie ook ruimschoots de minpunten en kan de conclusie gemaakt worden dat gezien het amateur- en low-budgehalte van deze film, het in kwalitatief opzicht herhaaldelijk opvallend geslaagd te noemen is, ook met relatief weinig speciale effecten en/of bloedvergieten. Wel moet er qua effectieve horror bij voorbaat niet al te hoge eisen worden gesteld aan deze productie, want dan zal de door de jonge Mason gedane uitspraak ‘that’s not scary’ iets te vaak bevestigd worden. En voor de kijkers die bereid zijn hun verwachtingen op een niet al te hoog pitje te zetten, is deze productie het bekijken meer dan waard.

Frans Buitendijk