Christopher Roth (2010)
Regie: Maxime Alexandre | 88 minuten | horror, thriller | Acteurs: Joaquim de Almeida, Anna Galiena, Jessica Bonanni, Ben Gazzara, Francesco Guzzo, Inigo Placido, Nathalie Rapti Gomez
Een van de meest voorkomende beroepen in het thrillergenre is toch wel die van auteur. Cineasten hebben een voorliefde voor uitgerangeerde schrijvers die wel van een borrel (te veel) houden. In ‘Christopher Roth’ duikt ook een auteur op. Dit exemplaar is echter geen alcoholicus met een writer’s Block. Integendeel. De titelheld is een gevierd schrijver die zijn gewelddadige verhalen beu is en iets nieuws wil doen.
‘Christopher Roth’ draait om de gelijknamige auteur (gespeeld door De Almeida). Als de schrijver een slechte recensie onder ogen krijgt – waarin een criticus zijn nieuwste verhaal bestempeld als een “vermakelijke” herhaling van zetten – besluit hij om het roer om te gooien. Om te bewijzen dat hij meer kan dan horrorboekjes volpennen, neemt Roth zijn vrouw mee naar Italië. Daar hoopt hij inspiratie te vinden om een liefdesroman te schrijven. Helaas voor het stel (en de lokale bevolking) doolt er een seriemoordenaar door het bos. ‘The Boar’ – de bijnaam van de killer – zegt geïnspireerd te zijn door Roths boeken.
Een uitgebluste schrijver is al een cliché, maar een moordenaar die geïnspireerd zegt te zijn door de moorden die in de boeken van de schrijver voorkomen, is ook een afgezaagd gegeven. Ondanks – of juist dankzij – deze clichés is ‘Christopher Roth’ een boeiende horrorthriller geworden. Wel een aparte. Hoewel er (voornamelijk) Engels wordt gesproken, merk je dat dit niet de moerstaal is van de acteurs. ‘Christopher Roth’ is een Italiaanse productie en dat zie je terug in de casting. De Almeida spreekt goed Engels, maar je kunt niet om zijn Italiaanse accent heen. Hetzelfde geldt voor de andere castleden. De keuze voor een Engelstalige film is vast vanuit een commercieel oogpunt ontstaan. Als er voor Italiaans gekozen werd, zou deze thriller echter natuurlijker over gekomen zijn. Omdat er niet in de moerstaal gesproken wordt, merk je dat de acteurs niet voluit (kunnen) gaan. Men worstelt met de teksten.
Toch is het spel van de cast niet slecht. Ook het verhaal is niet onaardig. De grens tussen realiteit en fantasie vervaagt meerdere malen, dus weet je niet wat je wel of niet moet geloven. Dat de voice over (met een paar goed geplaatste, pretentieuze volzinnen) van de hoofdpersoon (hij is ten slotte een schrijver) de gebeurtenissen moet duiden, maakt het er nog spannender op. Want kun je een auteur die in fantasierijke verhalen grossiert wel geloven? De grootste troef is de sterke soundtrack van Claude Samard. De dreigende sfeer wordt versterkt door de donkere muziek die voor een ongemakkelijk en opgefokt gevoel zorgt. Ook het vale en sombere kleurgebruik werkt sfeerverhogend. Je merkt dat regisseur Maxime Alexandre zich door giallo van Dario Argento heeft laten inspireren.
De film komt vrij traag op gang, maar het mysterie en het dreigende gevoel van onheil houden je bij de les. Als de moordpartijen dan eindelijk plaatsvinden, zie je dat er niet op het budget is beknibbeld. Het geweld oogt rauw en realistisch. Je weet dat het komt, maar wanneer het bloed begint te vloeien komt het toch hard aan omdat het zo ongelooflijk grof en lomp in beeld wordt gebracht. ‘Christopher Roth’ is een spannende film. Helaas is dat een zeldzaamheid voor een (moderne) horrorthriller. Alleen al daarom met je deze creepy film een kans geven. Laat je niet afschrikken door de vette accenten en het ongepolijste uiterlijk. Doorzetters worden beloond met een beklemmende film die je niet snel zult vergeten.
Frank v.d. Ven