Chronic (2015)

Regie: Michel Franco | 92 minuten | drama | Acteurs: Tim Roth, Elizabeth Tulloch, Michael Cristofer, David Dastmalchian, Sarah Sutherland, Tate Ellington, Maribeth Monroe, Claire van der Boom, Robin Bartlett, Joe Santos, Kari Coleman, Rachel Pickup, Laura Niemi, Nailea Norvind, Tom Berklund

Met eindeloos geduld naast het ziekbed zitten van iemand die je alleen als zieke kent. Iemand wassen, aanraken op de meest intieme plekken. Iemands kots, poep en urine opruimen. Een verpleegkundige verdient alle lof van de wereld. Zij maken het leven van een ernstig zieke nog enigszins draaglijk, menselijk. Op het eerste gezicht is hoofdpersoon David in ‘Chronic’ zo iemand die onvoorstelbaar goed in zijn werk is. Hij verzorgt met veel toewijding (vaak) terminale patiënten. Maar er is iets aan hem dat de kijker ongemakkelijk maakt. Moet die graatmagere dame wel zo grondig gewassen worden? En wie is die jonge vrouw die hij als een stalker op Facebook checkt en achtervolgt?

Met ‘Chronic’ volgt de in Mexico geboren regisseur Michel Franco zijn filmhuissucces ‘Después de Lucia’ (2012) op. In trage, statische scènes ontvouwt zich het verhaal van thuiszorg-medewerker David (Tim Roth). Al vóór het moment dat hij in een bar een uitspraak doet, waarvan je nekharen rechtovereind gaan staan, voel je aan zijn doen en laten dat er iets niet in de haak is, maar wát precies, dat blijft lang onduidelijk. Van een druk sociaal leven is bij David geen sprake. Hij lijkt zo op te gaan in zijn werk, dat het de kijker niet verbaast dat zijn spaarzame vrije tijd (logisch, als hij ook nog diensten van collega’s overneemt, zonder ervoor betaald te krijgen) bestaat uit het monotone gedreun van de loopband in de sportschool. Zijn werk, dat hij onverstoorbaar en met precisie uitvoert, is tenminste veel onvoorspelbaarder.

De continu observerende camera levert geen hapklare brokjes voor iedereen, als het niet je smaak is, zul je je wellicht snel vervelen, ook al duurt ‘Chronic’ slechts anderhalf uur. Dialogen zijn spaarzaam. Ook het onderwerp is nogal zwaar en deprimerend. Daarnaast houdt Michel Franco zijn publiek een spiegel voor. Als een familielid zo ernstig ziek is, waar ben jij dan? Sta je langs de kantlijn en geef je de zorg uit handen? Heel diep op die schuldgevoelens gaat hij overigens niet in, maar het zet de kijker wel aan het denken. Verder komt het zelfgekozen levenseinde op meerdere wijzen in het scenario naar voren, waarbij de laatste zeker voor felle discussies zal zorgen of dat nu wel of geen goede keuze van de regisseur was (het gros van de kijkers zal voor de laatste optie gaan).

Tim Roth levert een tour-de-force af. Is David nu iemand die een lintje verdient of een gevaarlijke, berekenende perverseling? Omdat er zo weinig dialoog is, moeten we het doen met zijn subtiele lichaamstaal, maar hij maakt het de kijker makkelijk. Ook een dikke pluim voor de overige cast, waarbij vooral Michael Cristofer als bullebak/architect John, die een beroerte heeft gehad en Robin Bartlett, als kankerpatiënte Martha, er uit springen. In een toestand waarin je jezelf liever niet eens aan je geliefde zou durven tonen, overtuigt Bartlett met een hartroerende performance. ‘Chronic’ is een verontrustende maar intrigerende film, die je in eerste instantie bij blijft door de abrupte slotscène, maar naarmate de tijd vordert door de fantastische cast en het intelligente verhaal.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 4 augustus 2016
VOD-release: 17 november 2016
DVD-release: 17 november 2016