Claire of the Moon (1992)

Regie: Nicole Conn | 107 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Trisha Todd, Karen Trumbo, Faith McDevitt, Craig Damen, Leslie Hidula, Caren Graham, Sheila Dickenson, Patricia Blem, Melissa Mitchell, Gathering Marbet, Sherilyn Lawson

De onafhankelijk geproduceerde ‘Claire of the Moon’ is een amateuristisch gemaakte film die op alle fronten teleurstelt. Het is al honderden keren bewezen dat een kleine “indie” film, ondanks de beperkte financiële middelen en onbekende acteurs, toch succesvol en onderhoudend kan zijn.

Dat ‘Claire of the Moon’ faalt, heeft dan ook vooral te maken met het slechte scenario, met onrealistische dialogen en de statische, ongeïnspireerde regie van debutante Nicole Conn.

Hoewel het wel te merken is, dat het een onderwerp is dat Conn nauw aan het hart ligt (ze was ook producente en schreef het verhaal) en er wel een paar goede ideeën aan de film ten grondslag liggen, is haar uitvoering – en die van cast en crew – ver onder de maat. En dat terwijl de film in de basis nou niet bepaald heel complex van opzet is. De vormgeving is over het algemeen slecht en er zijn geen positieve uitschieters te melden die de film de moeite waard maken.

Het geheel draait om de relaxte schrijfster Claire Jabrowski (Trisha Todd). Ze wordt neergezet als een vrijgevochten vrouw, die casual sex heeft met mannen en niet echt serieus over zaken na lijkt te denken. Haar uiteindelijke love interest dr. Noel Benedict (Karen Trumbo) is haar exacte tegenpool, als een stijve, lesbische psycho-analiste. Beiden zijn ze aanwezig bij een samenkomst van vrouwelijke auteurs, die ’s avonds bij elkaar gaan zitten met veel drank en dan allerlei intellectuele gesprekken voeren over het leven, de liefde en de literatuur. Mannen komen er hierbij niet al te best bij af, overigens. De dialogen zijn behoorlijk hoogdravend, vol van (feministische) idealen en wekken geen andere emotie op dan irritatie. Het is niet louter het gebrek aan ervaring van de cast die ervoor zorgt dat de woorden houterig uit hun mond komen. Het is het script zelf dat erg onrealistisch is, waardoor de dialogen absoluut niet naturel overkomen.

Echte vonken tussen Claire en Noel willen ook maar niet overspringen. In het huisje dat ze delen, lopen ze zich aanvankelijk erg aan elkaar te ergeren. Noel is een ‘flat character’ en maakt hoegenaamd geen ontwikkeling door. De plotontwikkeling moet volkomen van Claire af komen, maar het wordt nooit duidelijk wat er nu precies in haar omgaat. Op een verlaten strand in de verte staren (momenten van mooifilmerij in een verder matige cameravoering) moet haar “worsteling” met haar geaardheid verbeelden. Ook komen er een paar fantasie-scènes in de film voor, om het soft-pornografische gehalte van de film nog wat op te krikken. Vreemd genoeg eindigt de film op het moment dat het pas interessant begint te worden. De minutenlange vrijscène tussen de twee is aardig in beeld gebracht, maar wat het nu allemaal bekend voor Claire (is ze echt lesbisch, is dit eenmalig?) blijft in het ongewisse.

Hans Geurts