Clean and Narrow (1999)

Regie: William Katt | 79 minuten | drama | Acteurs: Jack Noseworthy, Laura Leighton, Jackie Belvin, Wings Hauser, Paul Francis, Wes Culwell, William Katt, Sondra Lacke, Kevin Rankin, Jackson Burns, Margot Hartman, Marietta Marich, Sue Rock, Del Tenney

‘Clean and Narrow’ bevat weinig grote namen, maar wellicht zullen enkelen Laura Leighton (Marie) herkennen van de serie “Melrose Place”. Zij is tevens ook een van de weinige acteurs die een overtuigende prestatie neerzet in deze middelmatige misdaadfilm.

Het begin van de film zet de toon voor het vervolg; een beetje vaag en oninteressant. Niet een reden om door te willen kijken, maar zodra men zich daarover heen zet zit er nog wel potentie in het verhaal. Buddy Riley (Jack Noseworthy, niet erg gedenkwaardig) keert terug uit de gevangenis; hij moest ‘zitten’ vanwege het stelen van een slof sigaretten – een beetje overdreven, maar ach, Amerika. Deze keer blijft hij op het rechte pad (‘the clean and narrow path’ in het Engels) belooft hij zichzelf.
Maar nog voordat hij is teruggekeerd naar zijn familie besluit hij al dat er te weinig geld is, dus plant hij samen met zijn twee vrienden een overval op een drankzaak. Daar gaat zijn goede voornemen. Helaas loopt dit uit de hand en komt er iemand om.

Omdat deze scène de basis is voor het vervolg van de film, hadden de makers er meer van kunnen maken. Het dramatische hoogtepunt is nihil en dat haalt de rest van de film een beetje onderuit, de kijker krijgt namelijk te weinig mee om zich daadwerkelijk te kunnen inleven in de personages. Cliché na cliché volgt, het blijft jammer genoeg oppervlakkig, maar toch boeiend genoeg om te blijven kijken dankzij een aantal lichtelijk onvoorziene plotwendingen.

Er is een voelbare chemie tussen Marie en Buddy, wat het verhaal goed doet. Ook de subplot, hoewel niet erg goed uitgewerkt van de sheriff en zijn vrouw (mooie rol van Sondra Locke), maakt de film interessanter en geeft wat meer emotionele lading mee.

‘Clean and Narrow’ is onnodig lang, zeker omdat niets eigenlijk echt uitgediept wordt. De rollen zijn over het algemeen niet echt interessant, vooral vanwege het ontbreken van enige inhoud bij de karakters. Sommige acteurs, vooral Leighton en Culwell (als geestelijk gehandicapte broer van Leighton) doen echter zichtbaar hun best er nog iets van te maken.

Wat opvallend genoeg ontbreekt is achtergrondmuziek. Vaak wordt dit niet gemist en draagt de stilte juist toe bij aan de spanning, maar hier juist niet. Juiste muziek zou een grote toevoeging zijn aan de actie- en dramascènes en had het geheel wat aantrekkelijker gemaakt. Waarschijnlijk was daar spijtig genoeg geen geld meer voor.

‘Clean and Narrow’ is geen enkel opzicht bijzonder of origineel te noemen, maar ondanks, of misschien juist dankzij, de clichématige en enigszins voorspelbare plot is het toch nog een redelijke middelmatige misdaadfilm om te kijken. Het einde maakt in ieder geval veel goed; hij eindigt zowaar minder platvloers.

Tessa Obbens