Close to Home – Karov La Bayit (2005)

Regie: Vardit Bilu, Dalia Hagar | 90 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Katia Zimbris, Irit Suki, Neama Shendar, Smadar Sayar

‘Close To Home’ moet een uiterst intrigerende film hebben geleken, toen hij werd gepitched. Enerzijds gaat het om een uitsluitend vrouwelijke militaire eenheid, en anderzijds speelt het Palestijns/Israëlische conflict een centrale rol. Kortom, drama en controverse genoeg, zou je zeggen. Verrassend is het dan, dat de film bijna ontdaan is van politieke lading en er ook op sociaal maatschappelijk vlak weinig problematiek aan de oppervlakte komt. Wat overblijft is een aardig geacteerd, maar niet bijster bijzonder coming-of-age verhaal in een interessante context.

De film begint prikkelend in een controlehokje bij een grensovergang in Jeruzalem, waar een vrouw met een gespannen uitdrukking op haar gezicht gecontroleerd wordt en even later wordt doorgelaten. Één van de controleurs, Dana, ergert zich aan de gang van zaken en laat op een gegeven moment elke wachtende vrouw zonder paspoortcontrole doorlopen, haar leidinggeefster tegen haar in het harnas jagend. Ze wordt opgesloten wegens ongehoorzaamheid, omdat kersverse collega Mirit niet met de hele groep de schuld op zich wil nemen en daarom verklaart er niets mee te maken te hebben.

Deze eerste scènes zetten goed het personage van Mirit neer, die ambitieus is en braaf alles volgens de regeltjes doet. Hiernaast krijg je het idee dat wellicht bureaucratie en potentiële discriminatiekwesties een belangrijke rol zullen gaan spelen, maar hier is in de rest van de film weinig meer van te merken. Afgezien van enkele beladen controlesessies in de bus, en een paar op straat, lijken de makers van de film niet echt een bepaalde praktijk aan de kaart te willen stellen. Het is een redelijk eenvoudige buddy-film geworden waarin twee tegengestelde agenten (dit keer jonge vrouwen) met elkaar samen moeten werken en uiteindelijk de beste vriendinnen worden.

Gelukkig maken de actrices een hoop goed. Zowel de mooie Naama Schendar als de timide, keurige Mirit en Smadar Sayar als de rebelse, nonchalante Smadar zijn prima gecast en doen je geloven in hun personages. Ook komt de alledaagse situatie in deze divisie van het leger authentiek over, aangezien de maaksters uit persoonlijke ervaringen konden putten. De irritante regeltjes die er zijn (niet roken of winkels binnengaan), en de manier waarop deze gecontroleerd worden door de bazin, en ze vervolgens aan de laars worden gelapt door de meeste agentes, komen realistisch over. Het is grappig te zien hoe de groepjes elkaar middels hun mobiele telefoontjes op de hoogte houden van de locatie van de bazin, terwijl ze zelf roomsoezen aan het kopen zijn of net op bezoek zijn bij de kapper. Het komt allemaal wat overdreven schools over. Aan de andere kant maakt een gewelddadig incident duidelijk dat de dames de ernst van de situatie toch wel onderschatten. Het zijn vaak gewoon opgroeiende meisjes die rebelleren tegen regels en autoriteit, wat echter gezien de omstandigheden niet altijd even gelegen komt.

Al te diepzinnig wordt niet op dit spanningsveld ingegaan. Het gaat vooral om het contrast tussen Mirit en Smadar, en hoe ze volwassen worden en naar elkaar toe groeien. Deze invalshoek zorgt voor een film die aangenaam genoeg is, maar jammer genoeg te weinig risico neemt om een grote indruk achter te laten.

Bart Rietvink

Waardering: 3

Bioscooprelease: 16 mei 2007