Coffin Rock (2009)

Regie: Rupert Glasson | 89 minuten | thriller | Acteurs: Robert Taylor, Lisa Chappell, Sam Parsonson, Terry Camilleri, Geoff Morrell, Jodie Dry, Joseph Del Re, Guy O’Donnell, Peter Green, Sally Davis

Er zijn van die films die het recensenten knap lastig maken. Niet zozeer omdat het moeilijk is een oordeel over de film te vellen, maar omdat je er als schrijver bijna niets over kan vertellen. Zo ook met het Australische ‘Coffin Rock’. Deze psychologische thriller moet het namelijk geheel hebben van een dwingende spanningsopbouw, maar elk tipje van de sluier neemt direct een deel van de verrassingen weg. Om nog maar te zwijgen van het einde dat de gehele kijk op het verhaal verandert.

Al die verrassingen zult u dus maar zelf moeten gaan bekijken, want ‘Coffin Rock’ is de moeite waard. Het op zich weinig originele concept van een echtpaar dat wordt gestalkt door een steeds verder gaande psychopaat is wellicht niet zo aansprekend, maar het zijn de kleine details die het hem doen. Regisseur Rupert Glasson heeft namelijk een goed oog voor suggestie en laat graag wat over aan de fantasie van de kijker. Dat op zich is in een tijd van ‘Saw’ en ‘Hostel’ al een hele verademing. In ‘Coffin Rock’ gaat het dan ook niet om afgerukte ledematen of doorboorde oogkassen, maar om de langzaamaan gekmakende spanning van het onbekende. Niet wat er gebeurt maakt deze film spannend, maar wat er níet gebeurt is wat de spanning opdrijft. Overigens valt het daarbij op dat je pas op het einde van de film realiseert hoever je je daarin hebt laten meeslepen. Gedurende de hele film lijkt ‘Coffin Rock’ namelijk slechts op een late variant van ‘Cape Fear’. Pas op het einde valt het kwartje en begrijp je dat ook jij als kijker je hebt laten meeslepen in de spanning die psychopaat Evan bij Rob en Jess veroorzaakt.

Enige kritiekpuntje daarbij is wellicht het acteerwerk van Sam Parsonson, die gestalte geeft aan de gestoorde Evan. De onervaren acteur speelt zijn rol oppervlakkig en komt daardoor geforceerd over van tijd tot tijd. Evan is net iets te ‘perfect’ als psychopaat en dat maakt hem voorspelbaar. Wanneer dit er iets minder dik op had gelegen was hij overtuigender geweest. Verder zijn de rollen prima verdeeld. Zowel Robert Taylor (Rob) als Lisa Chappell (Jess) overtuigen als personen in nood.

Sterkste punt aan de film is echter de regie van Glasson, die hier een donkere en stille film aflevert. Er wordt genoeg gesproken in de film, maar de sterkste momenten zijn die wanneer er gezwegen wordt. Dat zijn de momenten dat Glasson laat zien over een scherp oog voor het medium film te beschikken. Dat zit hem in hele kleine dingen. De angst van Rob om de brief van de IVF-kliniek te openen of de dodende blik van Jess richting Evan wanneer Rob in de buurt is en zij niet kan zeggen wat er allemaal speelt. Daarnaast speelt dit zich allemaal af tegen het prachtige natuurlandschap van Zuid-Australië, waarvan Glasson optimaal gebruik maakt. Hoewel er mooie shots in zitten van de uitgestrekte natuur die de omgeving te bieden heeft, zorgt de setting van een klein vissersdorpje ook voor de nodige claustrofobie, welke het verhaal tot zijn recht laat komen. ‘Coffin Rock’ is daarmee een sfeervolle thriller geworden, die langzaam op je inwerkt. Verraderlijk langzaam zelfs, maar uiteindelijk word je voor je geduld beloond.

Sander Colin