Collapse (2009)

Regie: Chris Smith | 77 minuten | documentaire | Met: Michael Ruppert

Niet altijd geven reclameteksten op de hoes van een dvd objectieve informatie over een film. Wie ‘Collapse’ in handen heeft wordt echter op juiste wijze gewaarschuwd voor de inhoud: ‘Easily the scariest film of 2009′. Maar als kijker weet je al snel dat deze waarschuwing op z’n plaats is. Een waar horrorscenario trekt aan je voorbij.

In deze documentaire geeft voormalig politieagent Michael Ruppert zijn visie op de toekomst van de wereldeconomie, en daarmee uiteindelijk ook op het voortbestaan van de mens. Want zo ver gaan zijn voorspellingen. Gebrek aan olie is daarbij de grote boosdoener van zowel de huidige problemen als die van de toekomst. Als kijker kun je niet om de visie van Ruppert heen, want al eerder deed hij grote voorspellingen die werkelijkheid zijn geworden. Met als hoogtepunt de financiële crisis die in september 2008 ontstond. Maar volgens Ruppert zal het nog veel erger worden…

De kwalificatie ‘documentaire’ is eigenlijk niet zo op z’n plaats voor ‘Collapse’. De film bestaat uit een interview, waarbij de vragen van de interviewer veelal zijn weggelaten. Wat overblijft zijn de monologen van Ruppert over het verleden, heden en de toekomst van de mensheid. De film bevat veel suggestieve beelden die ondergeschikt zijn aan de tekst en uitleg van de hoofdpersoon. Verwacht dus vooral geen filmisch hoogstandje.

In het eerste deel van de film zit het tempo er goed in. Zittend op een stoel en rokend als een kalkoven vliegt Ruppert pragmatisch door zijn voorspellingen van de afgelopen jaren heen. Vakkundige termen worden niet geschuwd. En daarmee is direct het meest droge en saaie gedeelte van de film geweest. Want halverwege, wanneer de toekomst aan bod komt, ontstaat een wenteling. Wees gewaarschuwd! Het is ook het eerste moment in de film waarop emotie te bespeuren is in het verhaal van deze voormalig agent.

Ruppert zet een beeld van de wereld neer dat hij vergelijkt met de ondergaande Titanic. De vraag is alleen wat de opvarenden gaan doen om via een reddingsboot te kunnen ontkomen. Wie het verhaal van de Titanic kent, weet dat het schip te weinig reddingsboten aan boord had. Een deel van de opvarenden was gedoemd met huis en haard te vergaan.

Economen en voorspellers komen en gaan. Maar ‘Collapse’ blijft je bezighouden. Een naar gevoel moet niet uitgesloten worden. De enigszins labiele indruk die Ruppert aan het einde van de film maakt, is dan ook het enige sprankeltje hoop op het feit dat deze man onzin zou praten. Want alleen met die gedachte zal je vanavond rustig gaan slapen.

‘Collapse’ staat dankzij het overtuigende verhaal van Michael Ruppert en heeft de visuele geliktheid van films als ‘An inconvenient truth’ misschien wel helemaal niet nodig.

Tjeerd Kooistra