Conan the Barbarian (2011)

Regie: Marcus Nispel | 118 minuten | actie, avontuur, fantasie | Acteurs: Jason Momoa, Rachel Nichols, Stephen Lang, Rose McGowan, Saïd Taghmaoui, Ron Perlman, Leo Howard, Steven O’Donnell, Raad Rawi, Nonso Anozie, Bob Sapp, Milton Welsh, Katarzyna Wolejnio, Bashar Rahal, Raw Leiba

In de jaren tachtig werd hij gespeeld door een bonk spieren met een Oostenrijks accent, in 2011 geeft een iets minder opgepompte – maar daarom niet minder imposante – acteur gestalte aan Conan the Barbarian. Na zijn optreden als Khal Drogo in de HBO-serie ‘Game of Thrones’ is de carrière van Jason Momoa in een stroomversnelling geraakt. Met Conan the Barbarian heeft het lekkere hapje uit Hawaii zijn eerste grote filmrol te pakken, en een carrière als actieheld gloort aan de horizon. Maar dan moet ‘Conan 3D’ natuurlijk nog wel even een kaskraker worden.

In de proloog zien we hoe de jonge Conan (Leo Howard) getuige is van de moord op zijn vader, stamhoofd Corin (Ron Perlman). Hoofdschuldige is Khalar Zym (Stephen Lang), een wrede heerser die samen met zijn dochter (Rose McGowan) op zoek is naar fragmenten van een bottenmasker waarmee hij zijn overleden vrouw, een machtige tovenares, tot leven kan wekken. Conans vader staat in de weg en moet daarom het veld ruimen. Als volwassen man wil Conan (Momoa) maar één ding: wraak nemen op Zym en zijn handlangers en voorkomen dat zij hun plannen ten uitvoer brengen. Op zijn queeste komt de Cimmeriaanse strijder Tamara (Rachel Nichols) tegen, een mooie jonge vrouw wiens bloed het laatste ontbrekende ingrediënt is voor Zyms dodenritueel.

‘Conan the Barbarian’ laat zich in één zin samenvatten: strijder trekt van decor naar decor en slaat daar de boel kort en klein. Voor doodgravers en timmerlieden zijn het gouden tijden, maar als bioscoopbezoeker zou je willen dat regisseur Marcus Nispel iets meer tijd hadden ingeruimd voor karakterontwikkeling. Na twee uur ben je wel zo’n beetje murw gebeukt. Daar komt bij dat de vechtscènes weinig vernieuwend zijn en nauwelijks gebruik maken van de mogelijkheden die 3D biedt. Verder is het acteerwerk middelmatig en wil het maar niet vonken tussen Momoa en love interest Nichols. Momoa ziet er met zijn lange manen en gebeitelde borstkas uit als Conan the Chippendale en doet het niet onaardig als man van veel geweld en weinig woorden, maar was in ‘Game of Thrones’ beter op zijn plek. Alleen leuk voor liefhebbers van campy dialogen en hersenloos hak- en beukwerk.

Paula Koopmans

Waardering: 2

Bioscooprelease: 8 september 2011
DVD- en blu-ray-release: 13 december 2011