Continental, un film sans fusil (2007)

Regie: Stéphane LaFleur | 103 minuten | drama, komedie | Acteurs: Réal Bossé, Marie-Ginette Guay, Fanny Mallette, Pauline Martin, Gilbert Sicotte

Een man valt in slaap in een bus. Als hij wakker wordt, is hij de enige die in de bus zit. De bus staat midden in een bos langs de rand van de weg. Na verwonderd rondgekeken te hebben, stapt de man uit en loopt het bos in. Dan zien we zijn vrouw aangifte doen van vermissing bij de politie. Dit is het surrealistische begin van ‘Continental, un film sans fusil’ een dramafilm vol zwarte humor.

In tegenstelling tot wat deze eerste scènes doen vermoeden, staat de zoektocht naar de vermiste man niet centraal in ‘Continental, un film sans fusil’. De film portretteert naast de vrouw van de vermiste man (Marie-Ginette Guay) meerdere personen uit hetzelfde dorp: de mooie receptioniste van het plaatselijke hotel (Fanny Mallette) die op zoek is naar de ideale man, de man die vanuit hetzelfde hotel de functie van verzekeringsagent van de verdwenen man overneemt (Réal Bossé) en de gokverslaafde (Bernard Sicotte) die zijn gebit voor $ 15.000, – moet laten verbouwen maar daar geen geld voor heeft. In eerste instantie lijken de mensen weinig met elkaar van doen te hebben, maar de levens van de verschillende personen worden door toeval met elkaar verbonden.

‘Continental, un film sans fusil’ is de eerste film van Canadees Stéphane LaFleur. Eerder werkte hij mee aan meer dan dertig korte films en hij is een van de oprichters van Kino, een filmcollectief in Montréal. LaFleur maakt met ‘Continental, un film sans fusil’ een film over mensen met problemen om met elkaar te communiceren. Zo heeft de gokverslaafde enkel nog contact met zijn ex om geld te lenen, terwijl hij eigenlijk meer van haar wil. De vier centrale personages van de film zijn eenzame figuren, die er maar niet in slagen op een normale manier contact te leggen met andere mensen. Symbolisch hiervoor zijn misschien wel de scènes waarin de vrouw van de vermiste man telefoontjes krijgt, zonder dat er gesproken wordt. De gebrekkige manier waarop de mensen contact zoeken met hun medemens is vaak treurig, maar tegelijkertijd komisch dankzij de grappige vondsten van LaFleur.

‘Continental, un film sans fusil’ speelt zich af in een klein dorpje in Quebec. Deze locatie creëert de triestige sfeer waarin de personages hun leven proberen te leven. De verschillende verhaallijnen worden in een rustig tempo uitgewerkt. Het verhaal van de hoofdpersonen is mistroostig (doorspekt met zwarte humor), maar gelukkig eindigt de film met een lichtpuntje voor allemaal. Dankzij de zwarte humor en aparte verhaallijnen heeft LaFleur met ‘Continental, un film sans fusil’ een mooi speelfilmdebuut neergezet.

Wietske Uneken