Copacabana (2010)

Regie: Marc Fitoussi | 107 minuten | komedie | Acteurs: Isabelle Huppert, Aure Atika, Lolita Chammah, Jurgen Delnaet, Chantal Banlier, Magali Woch, Nelly Antignac, Guillaume Gouix, Joachim Lombard, Noémie Lvovsky, Luis Rego, Cyril Couton, François Comar, Léonie Simaga, Veerle Dobbelaere, Simone Milsdochter, Valentijn Dhaenens, Eric Savin, Lise Lamétrie

De Franse komedie ‘Copacabana’ speelt zich niet af op de zonnige stranden van Rio maar aan de minder flashy kust van Oostende. Daar treffen we Babou, een energieke levensgenieter met het hart (nog net) op de juiste plaats. Ze is het type dat zich ontfermt over zwervers maar nauwelijks tijd heeft voor haar eigen dochter. Een vrouw die in haar eentje danst in een volle kroeg, niet omdat ze op aandacht kickt maar omdat ze nu eenmaal graag danst.

Babou is een type dat tegelijkertijd aantrekt en afstoot, een beetje als een doorgerookte tante van Poppy uit Mike Leighs ‘Happy-Go-Lucky’. Niet iedere filmliefhebber zal gecharmeerd zijn van zo’n excentriekeling, die herrie maakt in de bieb, een patisserie in chaos achterlaat en haar Vlaamse lover gebruikt als troostman. Wie wel sympathie voor Babou kan opbrengen wordt vergast op een van de aardigste komedies van het jaar.

Voor een groot deel is dat te danken aan Isabelle Huppert in de titelrol. Uit alles blijkt dat Huppert haar personage volledig doorgrondt. Hoewel Babou genoeg brokken maakt, gebeurt dat nooit uit kwade wil. Ze maakt verkeerde keuzes, maar het zijn keuzes waar ze zelf oprecht in gelooft. Uiteindelijk doet ze op haar eigen klunzige manier haar best om iedereen te plezieren, waarbij haar acties niet voortkomen uit egoïsme maar uit een al te grote liefde voor het leven.

Hoewel Huppert het stralende middelpunt van dit alles is, zijn het de bijpersonages die de film op een hoger plan trekken. Actrices Lolita Chammah en Aure Atika zorgen ervoor dat hun stereotype personages van conservatieve dochter en bitchy baas niet verzanden in karikaturen. Met subtiel spel blazen ze hun personages voldoende menselijkheid in om te ontroeren (let vooral eens op die hartverwarmende glimlachjes). Omdat de kijker uiteindelijk sympathie krijgt voor bijna alle personages, zorgen de onderlinge confrontaties voor het kleine beetje drama dat de film nodig heeft.

De humor in ‘Copacabana’ zit hem meer in dialoog en interactie dan in de gebeurtenissen. Ook hierbij spelen de minder belangrijke personages een rol. Het zijn niet alleen de droge opmerkingen van Babou, maar ook de demotiverende motivatiespeeches van haar baas Lydie en de omtrekkende bewegingen van dochter Esméralda als ze haar moeder vertelt over haar voorgenomen huwelijk.

Daarmee is ‘Copacabana’ misschien niet de grappigste komedie van het jaar, maar wel een van de sympathiekste. Humor, acteerwerk en optimistische toon zorgen ervoor dat zelfs op de saaie stranden van Oostende de zon even gaat schijnen. Al is dat nog geen reden om een time-share appartement te overwegen.

Henny Wouters

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 25 november 2010