Critters 2: The Main Course (1988)

Regie: Mick Garris | 93 minuten | actie, horror, komedie | Acteurs: Terence Mann, Scott Grimes, Don Keith Opper, Cynthia Garis, Al Stevenson, Tom Hodges, Douglas Rowe, Liane Alexandra Curtis, Lindsay Parker, Herta Ware, Sam Anderson, Lin Shaye, Barry Corbin, Eddie Deezen, Frank Birney, David Ursin, Roxanne Kernohan, Gregory Patrick, Tom McLoughlin, Patrick Campbell, Montrose Hagins, Gary Cashdollar, Candace Laughlin, J. Christopher Sulivan

Na twee jaar afwezigheid keert Brad Brown, een van de hoofdpersonen uit ‘Critters’ weer terug naar Grovers Bend om zijn oma op te zoeken. En jawel, voorspelbaar genoeg worden met zijn terugkeer er ook een stel Crittereieren gevonden waar binnen de kortste keren Critters uit tevoorschijn komen. En deze keer is het niet zozeer een enkele familie, maar het hele dorp Grovers Bend dat door de komst van de Critters sombere tijden tegemoet gaat.

Temeer daar de Critters weer taai en snel zijn, in aantal razendsnel toenemen, net als hun vroegere soortgenoten een eeuwige en onstilbare honger hebben en bij voorkeur alles verslinden wat er maar op hun pad komt. Mogelijkheden genoeg dus om de terreur die ze op het dorp loslaten langdurig te laten voortduren en de nodige heftige taferelen voor te schotelen. Zeker wanneer er, in navolging van de ontwikkelingen in ‘Critters’, weer een stel premiejagers uit de ruimte aankomt om met zwaar wapentuig met de Critters het gevecht aan te gaan. En evenals dat in ‘Critters’ het geval is, slaagt regisseur Garris er in om in dit vervolg opnieuw de nodige geslaagde confrontaties de revue te laten passeren. Met een opnieuw in meerdere scènes effectieve spanningsopbouw met een juist gebruik van licht en donker, schrikmomenten en achtervolgingen, narrow escapes en met de nodige bloederigheid gemaakte slachtoffers, geslaagde speciale effecten en geschiet en explosies is er ook in dit tweede deel van ‘Critters’ over spanning, actie en horror weer niet al te veel te klagen.

Tegelijkertijd wordt opnieuw echter de humor in het verhaal niet losgelaten. Al snel blijkt dat het ook hier om een horrorkomedie gaat. Door met name in de interactie met en tussen de buitenaardse premiejagers en de Critters zelf. Daarnaast in de manier waarop diverse slachtoffers van de Critters gemaakt worden en in de manier waarop meerdere van de Critters ten onder gaan, want een zekere zwartgallige humor is er wel in te onderkennen. Niettemin weet regisseur Garris ook dit geslaagd weer te geven en zal het opnieuw op de lachspieren werken. De Critters hebben meer dan voorheen verstand van combineren, blijken er wat sadistischer trekjes dan hun vroegere soortgenoten op na te houden en kunnen weer met stekels schieten. Ze zien er opnieuw grappig maar ook eng en dreigend uit en maken in hun eeuwige vraatzucht meer slachtoffers dan tevoren. Redenen genoeg dat ze weer van begin tot eind als geduchte tegenstanders worden gezien.

Naast de aanwezige actie, spanning, humor en horror besteedt deze film echter ook aandacht aan andere gebieden. De slachtoffers van de Critters zijn niet enkel – zoals vaak in dit soort films het geval is – bijfiguren, maar ook onder de hoofdpersonen worden er slachtoffers gemaakt. Dit geeft de nodige mogelijkheden voor de nodige dramatische momenten, die opnieuw passend worden vormgegeven. Dit zou niet mogelijk zijn zonder het geslaagde spel van de diverse acteurs, op wiens optredens niet veel is af te dingen. In navolging van zijn optreden in ‘Critters’ weer een glansrol van Don Keith Opper als de tot premiejager gepromoveerde Charlie. Ook leuk werk van Terrence Mann en Roxanne Kernohan als de buitenaardse premiejagers Ug en Lee, hoewel het optreden van de laatste ook duidelijk in het verhaal is opgenomen om het nodige vrouwelijk naakt mogelijk te maken. Opnieuw degelijk werk van Scott Grimes als de naar zijn dorp terugkerende Brad Brown en van Liane Alexandra Curtis als Megan, evenals dat van Barry Corbin als sheriff Harv.

Wat verder opvalt is dat het hele gebeuren uitbundiger wordt vormgegeven dan in ‘Critters’ het geval is, een verschijnsel dat in meerdere vervolgfilms van toepassing is. Hoewel dat ook weleens te overtrokken kan overkomen, is dat in deze ‘Critters 2′ niet het geval. In een aardig tempo passeren, meer dan in ‘Critters’ het geval is, de nodige actie, spanning, horror en humor de revue, in een juiste dosis en in een onderling juiste verhouding. Het zorgt ervoor dat deze vervolgfilm op meerdere onderdelen beter weet te scoren dan zijn voorganger. Wel dient er opnieuw niet al teveel te worden gelet op diverse onlogischheden in dit verhaal, ook binnen de uitgangspunten die erin van toepassing zijn. Onlogischheden die overigens echter opnieuw bijdragen aan het entertainment dat deze film te bieden heeft. Een geslaagd vervolg op ‘Critters’ en opnieuw aan te bevelen voor de liefhebbers van scifi/horror-komedies.

Frans Buitendijk