Crocodile Dundee II (1988)

Regie: John Cornell | 108 minuten | actie, komedie, avontuur | Acteurs: Paul Hogan, Linda Kozlowski, John Meillon, Steve Rackman, Gerry Skilton, Gus Mercurio, Jim Holt, Alec Wilson, Maggie Blinco, Bill Sandy, Mark Saunders, Betty Bobbit, Jim Cooper, Sam Cooper, Hechter Ubarry, Juan Fernández, Charles S. Dutton, Kenneth Welsh, Stephen Root, Dennis Boutsikaris, Carlos Carrasco, Luis Guzmán, Marilyn Sokol

Weinig karakteristieke filmhelden uit de jaren 80 hebben hun erfenis onaangeroerd gezien door de productie van mindere vervolgen. Ook het personage dat Paul Hogan zo succesvol tot leven bracht in ‘Crocodile Dundee’ (1986) bleek niet veilig voor de bekende melkerijen van het geldbeluste Hollywood. Gelukkig gaat het pas met deel III (‘Crocodile Dundee in LA’) in 2001 mis, en levert het eerste vervolg nauwelijks in op de cultstatus waar het met een Golden Globe voor beste hoofdrol bekroonde origineel voor zorgde. Het is opnieuw met dank aan die hoofdrolspeler dat deel II overeind blijft. Het natuurlijke charisma van de krokodillenjager is nog niet uitgewerkt, zo blijkt.

In eerste instantie is er dan ook weinig veranderd. We vinden onze held waar we hem de vorige keer vlak voor de aftiteling achtergelaten hebben, in de wildernis van New York City. Terwijl hij op de wateren rond Manhattan met zijn roeibootje en een tas vol dynamiet op vissen aan het jagen is, wordt het al snel duidelijk dat hij niet meer zo onwennig is in die grote stad. Tijd voor iets nieuws dus. Wat de plot daar ditmaal voor inschakelt, is een bende drugsdealers uit Colombia die het op Dundee’s vriendin Sue gemunt hebben, omdat haar ex-man getuige is geweest van een moord en het bewijsmateriaal naar haar gestuurd heeft. Volgens de ijzeren wetten van Hollywood sequels komt daar een berg actie bij kijken, waarbij het verhaal zich ontvouwt in dezelfde volgorde als het origineel, maar dan met de twee locaties omgewisseld: eerst een introductie in de (inmiddels) vertrouwde omgeving van New York, daarna opnieuw de overstap naar de andere kant van de wereld, waar het avontuur echt kan beginnen. Het tweetal besluit zich namelijk schuil te houden in het landgoed van Mick, waar het speelveld tegenover een groep wraakbeluste criminele wat meer in zijn voordeel ligt.

De jacht die volgt is de kern van het verhaal en voelt vreemd vertrouwd aan. Opnieuw heb je het gevoel dat er een bizarre situatie ontstaan is, die je desalniettemin rustig aan Crocodile Dundee over kunt laten. Want de bad guys komen hem weliswaar achterna, maar wie jaagt er nou op wie? Voor de kijker maakt het niet uit, want die wordt op zijn wenken bediend in de tweede helft van de film met een avontuur dat het best omschreven kan worden als speels vermaak. Terwijl je in het ‘zware’ wereldje van de drugsdealers nog een tijdje hebt moeten zoeken, niet zozeer naar de vertrouwde Mick (die is er gewoon) dan wel naar de sfeer die je gewend bent, wordt die toon haarfijn aangeslagen wanneer we terugkeren in de Australische outback. Vooral in de slotfase, met het plezier van de soms kinderachtig eenvoudige wijze waarop Mick met zijn tegenstanders omspringt, zijn we terug bij de fijn vertrouwde wereld van Crocodile Dundee.

Robert Nijman

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 7 juli 1988