Damage (2009)
Regie: Jeff King | 107 minuten | actie | Acteurs: Steve Austin, Walton Goggins, Donnelly Rhodes, Jorge Montesi, Lynda Boyd, William B. Davis, Laura Vandervoort, Scott McNeil, Clifton MaCabe Murray, Giles Panton, Paul Jarrett, Eric Keenleyside, Christina Jastrzembska, Tony Bailey, Katelyn Mager, Stephen E. Miller, Reese Alexander, Phillip Mitchell, Adrian Holmes, Ryan Smale, Kajan Johnson, Kim Carlton, Glenn Ennis, Eduardo Noda
‘Damage’ is een rechttoe rechtaan knokfilm met Steve Austin als de zwijgzame held John Brickner die in het illegale vechtcircuit mannen in elkaar slaat om andere mensen te helpen. Brickner is net voorwaardelijk vrij uit de gevangenis, waar hij een straf uitzat omdat hij een man heeft gewurgd. Uiteraard uit zelfverdediging, want Brickner heeft een nobele inborst.
Dat blijkt wel als Veronica (Lynda Boyd), de weduwe van de door hem gedode man Brickners hulp inroept. Dankzij haar brieven is hij vervroegd vrij gekomen en ze wil dat hij 150.000 dollar bij elkaar zoekt voor de harttransplantatie van haar 8-jarige dochtertje Sarah. Dat geld heeft Brickner niet, met een baantje in de bouw en een avondjob als uitsmijter in een bar. Toevallig (ahum) heeft de sympathieke serveerster Frankie (Laura Vandervoort) een relatie met de glibberige janker Reno Paulsaint (Walton Goggins), die promotor is van illegale gevechten. Algauw gaat Brickner op de vuist met een hele batterij tegenstanders, de één nog psychopathischer dan de ander. Er ontstaan echter steeds grotere problemen. Eerst wordt Brickner ontslagen wordt door zijn sarcastische voorman (die door Brickner direct daarna succesvol geanimeerd wordt na een hartinfarct). Daarna blijkt Veronica een dat Reno allerlei schulden heeft uitstaan, die Brickner – met zijn goede hart – ook gaat proberen op te lossen.
Er heeft niet veel tijd gezeten in het voorspelbare scenario van ‘Damage’, dat het ene cliché aan het andere rijgt. Van een B-film mag je wellicht ook niet meer verwachten, maar het is allemaal wel uit het “hoe schrijf ik een scenario: 101 tips en voorbeelden” handboek gehaald. Goggins en Vandervoort doen hun best in hun bijrollen, die de film wat gewicht moeten meegeven. Daarnaast hebben de makers nog allerlei overbodige plotlijnen over een gehandicapte pandjesbaas, de alcoholistische promotor Deacon en de rijke financier Veltz (William Davis, vooral bekend als de “Sigarette Smoking Man” uit ‘The X-Files’) toegevoegd. Ze maken de gang van zaken onnodig ingewikkeld, omdat ze telkens opnieuw onderstrepen dat Brickner een “good guy” is en dat was de wakkere kijker allang opgevallen.
Voor een verhaallijn die inspeelt op sentiment en de ‘ruwe bolster, blanke pit” hoofdrolspeler, is wel een acteur nodig die dit over kan brengen. De hoofdrol is echter voor Steve Austin, die weliswaar een ruig charisma uitstraalt als vechter, maar niet bepaald als gevoelige goedzak die zoveel over heeft voor anderen. Austin werd geboren als Steven Anderson in Texas en maakte vooral naam als professioneel worstelaar onder zijn artiestennaam Steve Williams en later Steve Austin. Die laatste achternaam leende hij van de hoofdstad van zijn geboortestaat. In zijn tijd als worstelaar bij de WWE / WWF stond hij bekend onder de naam ‘Stone Cold’ Steve Austin en werd hij één van de grootste kampioenen. Een overstap naar televisie en film lag voor de hand, zeker nadat hij zijn professionele carrière langzaam begon af te bouwen.
Een dragende dramatische rol ligt buiten Austins capaciteiten, die slechts een paar gezichtsuitdrukkingen (voornamelijk pijn en woede) in zijn repertoire lijkt te hebben en zich verbaal vooral grommend en in zinnetjes van maximaal zes woorden weet uit te drukken. Zijn langste stuk tekst is een monoloog helemaal aan het begin van de film, wanneer hij vertelt dat het doden van iemand je hele leven bij je blijft. Gelukkig voor hem kan hij snel zijn vuisten gebruiken in de gevechten die hij moet aangaan om uiteindelijk tegen de gevaarlijke Timmons te mogen vechten. Het zijn dan ook de gevechten waar het voornamelijk om gaat.
Gevochten wordt er genoeg (er is zelfs een foute jaren 80 stijl montage met dito muziek). De liefhebbers zullen vooral op dat vlak aan hun trekken komen, al zijn sommige gevechten chaotisch gefilmd en is het zelfs binnen de context nauwelijks realistisch te noemen. De uitkomst staat van te voren wel vast – een kindje dood laten gaan is natuurlijk uit den boze, dus Brickner moet wel winnen – zodat alle verwondingen en tegenslagen alleen maar kunnen resultaten in het ultieme gevecht tegen Timmons. Dat eindgevecht is een stuk minder memorabel dan sommige in de eerdere ‘rondes’.
Binnen het genre is ‘Damage’ een dertien-in-een-dozijn film, maar voor de fans van Austin valt er genoeg te beleven om de relatief lange speelduur (100+ minuten) door te komen.
Hans Geurts
‘Damage’ verschijnt donderdag 6 december 2012 op DVD en is vanaf dinsdag 13 november 2012 te huur.